In 2006 verraste BJ Baartmans me door een switch te maken van Engelstalige songs naar Nederlandstalige. De Engelstalige cd’s Where Lovers Go en Red Light Tracks die ik kende vond ik al goed, op Verpand maakte Baartmans nog veel meer indruk. Alsof hij ineens na vijfentwintig jaar speuren zijn nieuwe favoriete jas gevonden had die als gegoten zat en waarvan je weet dat hij die nooit meer uit moet doen. Zijn zachte lichthese stem met niet te verhullen Brabants accent in combinatie met zijn mooie observerende teksten maakt veel meer indruk dan op vorige cd’s. Zijn gitaarspel was altijd al van grote klasse. Baartmans 30-jarig jubileum wordt gevierd met een beetje een rare dubbel-cd. Op Voor staan dertien nieuwe liedjes van Baartmans en zijn band, op Achter staan negen songs waarbij hij zijn diensten beschikbaar stelt aan andere artiesten. Een rol die hij net zo gemakkelijk aanneemt. Voor Achter kwamen onder meer Gerard van Maasakkers, Marcel de Groot en Frank Lammers langs in Baartmans’ studio. Het resultaat is een allegaartje van Nederlandstalig en Engelstalig. Wel een leuk allegaartje, met een uitbundig prekende Lammers in “Recycling” als hilarische afsluiter. Toch zijn het vooral de songs op Voor die indruk maken. De momenten dat Baartmans zijn ingetogen, melancholische kant laat zien zijn heel goed. Vooral “Monument Kamp Westerbork”. Van de sfeer die Baartmans hierin neerzet krijg ik een brok in de keel. En ik ben vast niet de enige die zichzelf terughoort in “Feestmuziek”. Hierin verklaart Baartmans zijn liefde voor de treurige kant van het leven, de non-happy ends, in plaats van de vrolijke. Eigenlijk houdt hij dus totaal niet van feestmuziek. Niet voor niets is er in zijn meer up-tempo liedjes ook altijd een treurige ondertoon aanwezig.
Een van de mensen die veelvuldig gebruik maakt van de ‘Achter’-diensten van BJ Baartmans is Frans Pollux. Als de mensen toen hij jong was aan hem vroegen wat hij later wilde worden, dan antwoordde hij altijd dat hij schrijver wil worden. Tot halverwege dit jaar was hij in thuisprovincie Limburg vooral een bekend bekend journalist, liedjesschrijver en vertolker. Het uitbrengen van zijn debuutroman Het Gelijk Van Heisenberg heeft hem ook buiten de provincie flink wat aandacht opgeleverd. Je krijgt niet zo maar een vier sterren-recensie in de Volkskrant. Het is een goede reden om de eerder dit jaar in eerste instantie alleen lokaal verschenen cd Wetse Nog? nu ook aan de rest van Nederland aan te bieden. Zonder het succes van die roman had Wetse Nog? ook best gelijk landelijk uitgebracht mogen worden. Pollux zit namelijk een beetje op het kruispunt van wat Rowwen Hèze en BJ Baartmans doen. Feest met vaak een weemoedige ondertoon. Liedjes als “Amsterdam” en “Wetse Nog?” hadden zo uit de koker van de grootmeesters uit de Peel kunnen komen. Het idee van “Heimweejstroat” vol mijmeringen over vroeger is fraai gevonden. Het gedetailleerde gitaarspel van BJ Baartmans in combinatie met de melancholische vioollijnen van Emil Szarkowicz (die ook met Rowwen Hèze opnam) geven het liedje ook muzikaal precies het goede accent. Voor een net dertigjarige kijkt Pollux wel heel veel terug in zijn Limburgse teksten, maar ach, was vroeger niet altijd alles beter?
mij=Continental / Munich & Silvox
4 reacties