Het zijn van die leuke feitjes in de popmuziek. Atomic Kitten heette oorspronkelijk Automatic Kitten, maar een van de leden van het eerste uur kreeg dat niet uitgesproken en riep steeds Atomic Kitten. De rest is geschiedenis, zullen we maar zeggen. Atomic Kitten werd opgericht door Andy McCluskey, nadat deze Orchestral Manoeuvres in the Dark opgedoekt had. De laatst platen liepen voor geen meter. Het was sowieso al misgegaan toen ze het artistieke hoogtepunt Architecture and Morality lieten opvolgen door Dazzle Ships. Met de kennis van nu een puike plaat, maar toen niet begrepen, ze liepen er tever mee voor de muziek uit. OMD probeerde de koers weer recht te zetten met steeds commerciële platen, die wel een enkele hit opleverde, maar Paul Humphreys, naast McClusky het andere kernlid van de band, deed besluiten om op te stappen. Hiervoor was hij niet de muziek ingegaan. Echter, nadat de wegen van McCluskey en Atomic Kitten weer gescheiden waren en de roep om een reünie steeds groter werd, OMD was immers nogal baanbrekend geweest in het synthipopgenre, kroop het bloed waar het niet gaan kon en kwam de originele bezetting weer bij elkaar. Allereerst met de een uitverkochte tour om de reissue van Architecture and Morality te promoten, maar allengs met het volledige oeuvre. Dat beviel zo goed, dat er nu zelfs een nieuw album ligt, History of Modern. Volgens hen, hun beste sinds Architecture, maar dat waag ik te betwijfelen. Want daarvoor zoeken ze toch te vaak het geluid van de platen van na Dazzle Ships op en dat is toch de commerciële variant. Het klinkt allemaal erg prettig en erg vertrouwd, maar zo heel veel potten zal het niet breken, ben ik bang. En dat is jammer, want zo heel af en toe zetten ze hun navolgers, en dat zijn er nogal wat van, zoals LCD Soundsystem, The XX en The Killers, danig te kakken. Ze zouden eens met Dazzle Ships moeten gaan touren, wellicht geeft dat net dat extra steuntje in de rug voor een goede volledige plaat…
mij=Blue Noise / 100% / PIAS
2 reacties