Niet lang na mijn recensie over zijn laatste cd The Soft Machine nam Ozark Henry een sabbatical. Ja mensen, dat gebeurt met je als artiest wanneer je gefileerd wordt tot de Margriet van 20 september 1981. Het was echter voor de goede zaak, want Piet Goddaer kon zoveel beter dan hij liet horen op die plaat uit 2006. Op IJsland hervond deze sympathieke zuiderbuur zichzelf en Hvelreki dat hij opnam met niemand minder dan Youth is hiervan het resultaat. Het is geen vanzelfsprekende terugkeer naar Birthmarks of eerdere cd’s. Dat hoefde ook helemaal niet van mij. Het is echter wel een plaat die energie in zich heeft en weer kracht uitstraalt. Dat Henry het verleerd zou zijn goddelijke, vaak ogenschijnlijk simpele melodieën te schrijven, dat kon ik me ook al niet voorstellen. En “Out Of This World” laat dat ook gelijk horen. De strijkersarrangementen zijn misschien dik en rijkelijk gelardeerd, ze voelen levensvatbaar aan in plaats van lusteloos. Het gitaargeluid waar ik me op zijn voorganger veelvuldig aan ergerde is gelukkig ook weer als sneeuw voor de zon verdwenen. In bijvoorbeeld “Eventide” en “Godspeed” zitten zelfs redelijk ruige, bijna postrock-achtige gitaarlagen net onder de oppervlakte verstopt. Die geven de bedeesde zang van Ozark Henry meer kracht. Hvelreki is dan ook fijn afwisselend en klinkt dynamisch en, ondanks zijn rijke arrangementen, soms zelfs tintelfris. Youth heeft wat dat betreft uitstekend werk geleverd. Het is echter vooral fijn om te constateren dat Ozark Henry weer op het goede pad zit.
mij=Capitol / EMI
Ik kan niet anders zeggen dan dat ik de sound van weleer danig mis. Om over die flauwe refreintjes maar te zwijgen. Als liefhebber van Ozark Henry denk ik dat hij met deze plaat grotendeels naast de pot piest. Valt gewoon tegen. De finesse ontbreekt. Nou ja, ben ik het ook een keer oneens met Storm. Moet ook kunnen. Maar ik ga ‘m zekers live zien. De man is heeft hoe dan ook een prachtige stem en ik hoop dat ie er live nog wat van kan maken.
tbeest, ben het met je eens. Deze plaat heeft wat mij betreft veel simpelere liedjes, makkelijkere melodielijntjes die je snel oppikt maar waar ik ook na 3 keer draaien schoon genoeg van heb. Ik draai the soft machine nog geregeld en de ingetogenheid van die plaat, met zijn gelaagdheid is mij dierbaar.
Dan de productie: al die refreintjes worden groots als snow patrol en coldplay weggezet, ruimschoots overbodig gegalm. Schoenmaker houd je bij je leest.
de storm is gaan liggen.
Wat een rare review. Ben het helemaal eens met bovenstaande commentaren. Hvelreki mist alles wat Ozark Henry’s voorgaande platen wel hadden. Het klinkt goedkoop en commercieel.
Xollox: oude discussie: een review is niet per definitie raar of slecht omdat je het er niet mee eens bent. Over smaak valt te twisten en dat mag volop in de commentaren, graag zelfs. Maar laten we vooral blijven bedenken dat beide kanten een mening mogen hebben. Niet iedereen kan zo´n goede smaak hebben als ik, zeg ik altijd maar. 😉
@Prikkie
Maar Prikkie, leg eens uit.
Als een review niet raar of slecht mag worden gevonden, waarom mag plaat of artiest dan wel met deze , of veel grovere, kwalificaties worden bezongen ?
Omdat de recensent geacht wordt zijn mening te verwoorden en een recensie *per definitie* een mening is en niet meer dan dat. Bevalt het de artiest/het label etc. niet, dan hebben ze het recht ons volgende releases te onthouden.
Maar even to the point: waar staat er iets in de recensie dat “raar” is dat niet betrekking heeft op simpelweg een verschil in smaak?
Als een recensie slecht geschreven is, of feitelijke onjuistheden bevat is het wat anders dan wat hierboven gebeurt. Zelden wordt een recensie ´slecht´ genoemd als de lezer het eens is met de conclusie van de recensent. Dat is volgens mij al een vrij duidelijke aanwijzing dat ´slecht´verward wordt met ´ben het er totaal niet mee eens´.
waarom klinkt deze plaat op Spotify trouwens alsof het een 96-kbps mp3 is.. hoop dat dat op schijf beter is. (niet dat ik ‘m koop, maar toch)
en wat betreft meninkje over de plaat: paar nummers is dit heel lekker, maar het album duurt wel erg lang, 13x hetzelfde nummer van zo’n 5 minuten. dat tikt an. ademt ook iets teveel ik wil en moet nu doorbreken.
Prikkie | 01 december 2010 – 20:06
ja, maar dat riedeltje kenden we al. Alsof een liedje niet per definitie uiting is van een persoonlijke smaak. Alsof een recensent niet het volste recht heeft om er over te zwijgen als het hem niet bevalt.
Wat me altijd, en nu weer, opvalt is die explosieve gevoeligheid als het de review zelf betreft. Lees eens terug. Alles wat XolloX zei is dat hij het een “rare” review vond. Dat is alles. Voor Prikkie blijkbaar reden genoeg om met zijn dubbelloops naar buiten te rennen. Je moet maar geen muziek uitbrengen.De emmers stront zou je niet overleven. (zie bijv. de review over
M. Borsato op Fileunder )
aldus ondergetekende
Henk van Ingrid: je vraagt mijn uitleg en zegt vervolgens alleen maar wat je eerder ook al zei. Daarbij ga je volledig voorbij aan het feit dat ik al aangeef dat je een recensie slecht geschreven of feitelijk onjuist kunt vinden. Maar een recensie slecht of raar noemen omdat je het niet met de conclusie eens bent is onzinnig. Mag ik je nogmaals verzoeken aan te wijzen waar de recensie raar zou zijn anders dan omwille van verschillende smaken?
Natuurlijk heeft een recensent het recht om te zwijgen als het hem niet bevalt. Maar jij doet alsof ´ie dat sowieso moet doen. Dan kunnen we beter de persberichten gaan plaatsen, zoals maar al te veel ´muzieksites´ doen.
Ik nodig XolloX nog van harte uit om het oneens te zijn met de recensie. Van jou mag ik blijkbaar alleen reuze positief zijn – als dat tenminste binnen jouw straatje past.
Uiteindelijk is het simpel: een artiest vraagt om een oordeel over een album, en dat krijgt ´ie. Soms is het stukje wat meer geslaagd, soms wat minder, maar ik doe al zeven jaar lang mijn best om fatsoenlijke stukjes te schrijven in plaats van blind bio´s en persberichten over te schrijven.
Zo, en nu is het wel weer genoeg geweest. Gezien het voorgaande zit je sowieso niet op argumenten te wachten, dus ga maar weer op de bank naast Ingrid naar Jan Smit zitten kijken…
Prik,
Waar ik de Jan Smit-crap aan te danken heb weet ik even niet maar goed, tel even rustig tot tien dan zet ik het op een rijtje :
– over de plaat van Ozark H., noch over de review er over op FU heb ik een mening. Nooit gehad.
– Opmerkelijk vond ik wel de onmiddellijke geïrriteerdheid toen iemand het waagde het stukje
raar te vinden. (“Raar” is niet eens perse negatief) Daarom reageerde ik. Je kunt wel blijven verzoeken om aan te wijzen waar het artikel “raar” zou zijn, maar ik HEB het helemaal niet over het artikel, ik heb het over je overspannen reactie op XolloX.
– Je blijft klagen dat mensen een recensie alleen maar slecht vinden als die negatief van aard is, en dat men maar geen onderscheid wenst te maken tussen inhoud en stijl. Ten eerste is dat dus niet aan de orde en ten tweede vraag ik me af waar die verlichte observatie is gebleven als er weer een liedjesbakker door de mangel moet worden gehaald.
– Dat recensenten “sowieso moeten zwijgen” heb ik niet gezegd. Vind ik ook niet. Net zoals je van mij “alleen maar positief” moet zijn. Staat nergens,heb je zelf verzonnen. Waarschijnlijk om
je reactie kracht bij te zetten. Ik weet het niet, ik heb geen jarenlange ervaring.
Henk en Ingrid koppel ik op de een of andere manier aan Jan Smit en TROS-gezelligheid. Eigen schuld door je nick. 😉
“Raar” is hier wel negatief, daar kan volgens mij geen misverstand over bestaan. Mijn reactie werd mede getriggerd door een andere actieve discussie hier, da’s waar. Maar als ik met een dubbelloops klaarstond, dan had jij een bazooka vast…
Je zegt niet *letterlijk* dat ik alleen maar positief mag schrijven, maar je ‘suggestie’ is nogal dwingend.
Zelf noem je de Borsato-recensie, maar je weet verdomd goed dat die niet representatief is. Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die moeite hebben met de gekozen vorm, en dat mag je als lezer absoluut zeggen. Op File Under is ruimte voor experiment en ieder kan voor zich bepalen of ‘ie een experiment wel of niet geslaagd vindt en dat eventueel melden. Tegelijkertijd zou het de doodsteek zijn voor het eigen gezicht van FU als we continu brave stukjes zouden schrijven.
Blijkbaar is de Borsato-cd aan FU toegestuurd. Misschien had de platenmaatschappij daar nog een keer over na moeten denken voor ze ‘m op de post gooiden. Ons wordt daarmee immers *gevraagd* een oordeel uit te spreken. Wat je daar verder mee doet, is helemaal aan jou.
Uiteindelijk heb ik maar 1 dingetje gezegd: als je kritiek hebt op een recensie is die welkom, maar maak een onderscheid tussen slecht/raar (geschreven, onderbouwd) en “ik heb hier een heel andere mening over”. Bij artiesten is dat niet anders volgens mij. Een plaat kan perfect geproduceerde bagger zijn, maar ook mooie liedjes bevatten die lijden onder slechte uitvoering of productie.
Zijn we nu klaar?
voorlopig even wel
Rare discussie 😉
Ik kan niet anders zeggen dan dat ik de sound van weleer danig mis. Om over die flauwe refreintjes maar te zwijgen. Als liefhebber van Ozark Henry denk ik dat hij met deze plaat grotendeels naast de pot piest. Valt gewoon tegen. De finesse ontbreekt. Nou ja, ben ik het ook een keer oneens met Storm. Moet ook kunnen. Maar ik ga ‘m zekers live zien. De man is heeft hoe dan ook een prachtige stem en ik hoop dat ie er live nog wat van kan maken.
tbeest, ben het met je eens. Deze plaat heeft wat mij betreft veel simpelere liedjes, makkelijkere melodielijntjes die je snel oppikt maar waar ik ook na 3 keer draaien schoon genoeg van heb. Ik draai the soft machine nog geregeld en de ingetogenheid van die plaat, met zijn gelaagdheid is mij dierbaar.
Dan de productie: al die refreintjes worden groots als snow patrol en coldplay weggezet, ruimschoots overbodig gegalm. Schoenmaker houd je bij je leest.
de storm is gaan liggen.
Wat een rare review. Ben het helemaal eens met bovenstaande commentaren. Hvelreki mist alles wat Ozark Henry’s voorgaande platen wel hadden. Het klinkt goedkoop en commercieel.
Xollox: oude discussie: een review is niet per definitie raar of slecht omdat je het er niet mee eens bent. Over smaak valt te twisten en dat mag volop in de commentaren, graag zelfs. Maar laten we vooral blijven bedenken dat beide kanten een mening mogen hebben. Niet iedereen kan zo´n goede smaak hebben als ik, zeg ik altijd maar. 😉
@Prikkie
Maar Prikkie, leg eens uit.
Als een review niet raar of slecht mag worden gevonden, waarom mag plaat of artiest dan wel met deze , of veel grovere, kwalificaties worden bezongen ?
Omdat de recensent geacht wordt zijn mening te verwoorden en een recensie *per definitie* een mening is en niet meer dan dat. Bevalt het de artiest/het label etc. niet, dan hebben ze het recht ons volgende releases te onthouden.
Maar even to the point: waar staat er iets in de recensie dat “raar” is dat niet betrekking heeft op simpelweg een verschil in smaak?
Als een recensie slecht geschreven is, of feitelijke onjuistheden bevat is het wat anders dan wat hierboven gebeurt. Zelden wordt een recensie ´slecht´ genoemd als de lezer het eens is met de conclusie van de recensent. Dat is volgens mij al een vrij duidelijke aanwijzing dat ´slecht´verward wordt met ´ben het er totaal niet mee eens´.
waarom klinkt deze plaat op Spotify trouwens alsof het een 96-kbps mp3 is.. hoop dat dat op schijf beter is. (niet dat ik ‘m koop, maar toch)
en wat betreft meninkje over de plaat: paar nummers is dit heel lekker, maar het album duurt wel erg lang, 13x hetzelfde nummer van zo’n 5 minuten. dat tikt an. ademt ook iets teveel ik wil en moet nu doorbreken.
Prikkie | 01 december 2010 – 20:06
ja, maar dat riedeltje kenden we al. Alsof een liedje niet per definitie uiting is van een persoonlijke smaak. Alsof een recensent niet het volste recht heeft om er over te zwijgen als het hem niet bevalt.
Wat me altijd, en nu weer, opvalt is die explosieve gevoeligheid als het de review zelf betreft. Lees eens terug. Alles wat XolloX zei is dat hij het een “rare” review vond. Dat is alles. Voor Prikkie blijkbaar reden genoeg om met zijn dubbelloops naar buiten te rennen. Je moet maar geen muziek uitbrengen.De emmers stront zou je niet overleven. (zie bijv. de review over
M. Borsato op Fileunder )
aldus ondergetekende
Henk van Ingrid: je vraagt mijn uitleg en zegt vervolgens alleen maar wat je eerder ook al zei. Daarbij ga je volledig voorbij aan het feit dat ik al aangeef dat je een recensie slecht geschreven of feitelijk onjuist kunt vinden. Maar een recensie slecht of raar noemen omdat je het niet met de conclusie eens bent is onzinnig. Mag ik je nogmaals verzoeken aan te wijzen waar de recensie raar zou zijn anders dan omwille van verschillende smaken?
Natuurlijk heeft een recensent het recht om te zwijgen als het hem niet bevalt. Maar jij doet alsof ´ie dat sowieso moet doen. Dan kunnen we beter de persberichten gaan plaatsen, zoals maar al te veel ´muzieksites´ doen.
Ik nodig XolloX nog van harte uit om het oneens te zijn met de recensie. Van jou mag ik blijkbaar alleen reuze positief zijn – als dat tenminste binnen jouw straatje past.
Uiteindelijk is het simpel: een artiest vraagt om een oordeel over een album, en dat krijgt ´ie. Soms is het stukje wat meer geslaagd, soms wat minder, maar ik doe al zeven jaar lang mijn best om fatsoenlijke stukjes te schrijven in plaats van blind bio´s en persberichten over te schrijven.
Zo, en nu is het wel weer genoeg geweest. Gezien het voorgaande zit je sowieso niet op argumenten te wachten, dus ga maar weer op de bank naast Ingrid naar Jan Smit zitten kijken…
Prik,
Waar ik de Jan Smit-crap aan te danken heb weet ik even niet maar goed, tel even rustig tot tien dan zet ik het op een rijtje :
– over de plaat van Ozark H., noch over de review er over op FU heb ik een mening. Nooit gehad.
– Opmerkelijk vond ik wel de onmiddellijke geïrriteerdheid toen iemand het waagde het stukje
raar te vinden. (“Raar” is niet eens perse negatief) Daarom reageerde ik. Je kunt wel blijven verzoeken om aan te wijzen waar het artikel “raar” zou zijn, maar ik HEB het helemaal niet over het artikel, ik heb het over je overspannen reactie op XolloX.
– Je blijft klagen dat mensen een recensie alleen maar slecht vinden als die negatief van aard is, en dat men maar geen onderscheid wenst te maken tussen inhoud en stijl. Ten eerste is dat dus niet aan de orde en ten tweede vraag ik me af waar die verlichte observatie is gebleven als er weer een liedjesbakker door de mangel moet worden gehaald.
– Dat recensenten “sowieso moeten zwijgen” heb ik niet gezegd. Vind ik ook niet. Net zoals je van mij “alleen maar positief” moet zijn. Staat nergens,heb je zelf verzonnen. Waarschijnlijk om
je reactie kracht bij te zetten. Ik weet het niet, ik heb geen jarenlange ervaring.
Henk en Ingrid koppel ik op de een of andere manier aan Jan Smit en TROS-gezelligheid. Eigen schuld door je nick. 😉
“Raar” is hier wel negatief, daar kan volgens mij geen misverstand over bestaan. Mijn reactie werd mede getriggerd door een andere actieve discussie hier, da’s waar. Maar als ik met een dubbelloops klaarstond, dan had jij een bazooka vast…
Je zegt niet *letterlijk* dat ik alleen maar positief mag schrijven, maar je ‘suggestie’ is nogal dwingend.
Zelf noem je de Borsato-recensie, maar je weet verdomd goed dat die niet representatief is. Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die moeite hebben met de gekozen vorm, en dat mag je als lezer absoluut zeggen. Op File Under is ruimte voor experiment en ieder kan voor zich bepalen of ‘ie een experiment wel of niet geslaagd vindt en dat eventueel melden. Tegelijkertijd zou het de doodsteek zijn voor het eigen gezicht van FU als we continu brave stukjes zouden schrijven.
Blijkbaar is de Borsato-cd aan FU toegestuurd. Misschien had de platenmaatschappij daar nog een keer over na moeten denken voor ze ‘m op de post gooiden. Ons wordt daarmee immers *gevraagd* een oordeel uit te spreken. Wat je daar verder mee doet, is helemaal aan jou.
Uiteindelijk heb ik maar 1 dingetje gezegd: als je kritiek hebt op een recensie is die welkom, maar maak een onderscheid tussen slecht/raar (geschreven, onderbouwd) en “ik heb hier een heel andere mening over”. Bij artiesten is dat niet anders volgens mij. Een plaat kan perfect geproduceerde bagger zijn, maar ook mooie liedjes bevatten die lijden onder slechte uitvoering of productie.
Zijn we nu klaar?
voorlopig even wel
Rare discussie 😉
Als mensen kritiek hebben op andere FU-recensies en niet op dit verhaal over Ozark Henry, moeten ze aldaar maar reageren. Gaarne hier terug over Hvelreki zelf s.v.p.