Ergens tussen Smiths, Stone Roses, Blur en Oasis sijpelde een band door met een zanger/frontman zoals we die alleen bij Engelse bands kunnen verwachten. Brett Anderson is een grillige fashion-junk met een prachtstem die met Suede de schoonheid van het afgeronde liedje wilde benadrukken. Het vakmanschap der songschrijverij dat Radiohead later enorm beroemd zou maken, had het duo Anderson/Butler al jaren onder de knie. Alleen, zanger Anderson is een ‘pain in the ass’. De man heeft, zoals het een goede Engelse frontman betaamt, zijn nukken waarmee hij veel goodwill en uiteindelijk zijn hechte samenwerking met Bernard Butler heeft verloren. Deze verzamelaar The Best Of maakt duidelijk dat de band muzikaal vanaf de allereerste tonen van “The Drowners” en “Animal Nitrate” tot en met de afsluiter “The Next Life” op een zeldzaam hoog niveau stond en staat, want onlangs kwam Suede weer eens bij elkaar voor drie shows in de Londense Royal Albert Hall. Alle hits zijn vertegenwoordigd op deze dubbel-cd. Twijfelachtige nummers zijn rücksichtslos achterwege gelaten. Songs zoals “Trash” van Coming Up (1996) hebben deze verzamelaar dan ook net gehaald ten koste van enkele songs van de cd A New Morning (2002). Naar alle waarschijnlijkheid heeft Anderson hier toch maar even willen laten zien dat zijn songs niet onderdoen voor zijn producties samen met Bernard Butler. Net nu de twee weer ‘on speaking terms’ zijn, zul je zien dat Anderson met dit soort acties zijn ruiten voor de zoveelste keer ingooit. Zonde, want Suede behoort tot de allergrootste popbands die Engeland rijk is.
mij=V2
Interessante laatste zin. En ik maar denken dat deze band slechts aanstellerig gejank heeft geproduceerd…
De waarheid ligt in het midden. 🙂
Hmm, flinke eye-opener dit. Suede had inderdaad VERREWEG zijn beste periode vóór 1995, maar toen begon ik dus pas actief met muziek luisteren. Geen wonder dat ik er nooit wat aan vond. Maar dit is best geniaal.
Interessante laatste zin. En ik maar denken dat deze band slechts aanstellerig gejank heeft geproduceerd…
De waarheid ligt in het midden. 🙂
Hmm, flinke eye-opener dit. Suede had inderdaad VERREWEG zijn beste periode vóór 1995, maar toen begon ik dus pas actief met muziek luisteren. Geen wonder dat ik er nooit wat aan vond. Maar dit is best geniaal.
Bedankt voor dit leuke stuk! Ik ben al vanaf het begin gek op Suede. Ik begrijp alleen je laatste passage niet. Het lijkt me logisch dat de song Trash op het album staat, het is één van hun grootste hits. En waarom zou dit ten koste gaan van een nummer van A new morning? Deze plaat is min of meer geflopt. En Bernard Butler heeft ook niet meegeschreven aan dit album. Die was ten tijde van Dogmanstar al vertrokken…