Al twee keer slaagde Chantal Acda er onder het moniker Sleepingdog voor om mij de grond onder mijn voeten weg te slaan. Met haar engelachtige stem liet ze me zweven in onvoorstelbaar mooie, ogenschijnlijk simpele liedjes. Gaf ze me de kans om te dromen. Nu duikt naast Acda plotseling gitarist Craig Ward op. Hem ken je als het goed is van dEUS, Kiss My Jazz en The Love Substitutes. Samen vormen ze nu True Bypass. Hun debuut-cd staat behoorlijk dicht bij wat Chantal Acda liet horen op Naked In A Clean Bed en Polar Life. De twee extra handen en stembanden geven haar net wat meer lucht om te variëren. Dat had van mij overigens niet eens gehoeven, want met het fragiele karakter van die Sleepingdog-cd’s kon ik prima leven. Toch voegt Ward met zijn tweede stem en gitaarspel hele mooie dingen toe. Ik neem tenminste aan dat het spel vol details in bijvoorbeeld “Love We Are” van zijn hand is. In dat zelfde nummer zet zijn stem, door steeds enkele zinnen met Acda mee te zingen, ook treffende accenten. De songs op True Bypass klinkt op een rare manier desolaat als het half ingestorte gebouw op de hoes van de cd. Dat heeft in al zijn vergane glorie ook nog steeds wat sierlijks en imposants dat intrigeert. Je ziet in eerste instantie alleen het geraamte nog staan, maar des te langer je kijkt, des te meer boeiende details vallen je op. De basis van True Bypass bestaat dan misschien uit simpele akoestische songs, de manier van invullen door Acda en Ward geeft het een sprankelende glans. Het geeft de cd iets waar ik intens en schier oneindig van kan genieten.
mij=Jezus Factory / Bertus
eens