Eindeloos gepiel op analoge synthesizers. Misschien zelfs wel oeverloos. Zo zou je ARP kunnen wegzetten met een beetje kwade wil. En daar hoef je helemaal niet zoveel moeite voor te doen in het geval van ARP’s tweede cd The Soft Wave. Alexis Georgopoulos schept er genoegen in zijn tracks langzaam op te bouwen en vervolgens op zijn dooie gemakkie weer af te breken. Een beetje zoals je overdag aan het strand met veel moeite en geduld een zandkasteel bouwt dat bij vloed door de zee hapje voor hapje weer terug genomen wordt. Aan het strand, langzaam in sluimerstand komend door een warm zonnetje en ondertussen starend naar de voorbijtrekkende wolken boven je, zou ook een uitstekende manier zijn om de negen songs tot je te nemen. ARP lijkt als doel te hebben zijn luisteraars ongemerkt te doen ontspannen, zonder ze te gaan vervelen door ze een en al clichés voor te schotelen. Daarin slaagt hij prima en als je toch richting verveling mocht gaan neigen, dan komt er een piano, fluit of gitaar langs dwarrelen die je met fluwelen hand een keer over je bol aait. Even schrikken is het zelfs als in de achtste track “From A Balcony Overlooking The Sea” de synthesizers grote, dreigende wolkenpartijen en vanuit het niets Georgopoulos begint te zingen. Interessante opgave hierbij voor jezelf blijft steeds een sound op te pakken uit het aangeboden rijke spectrum en proberen deze zo lang mogelijk te volgen gedurende een track. Je raakt dan op intrigerende wijze verstrikt in een eindeloos doolhof. Of een oeverloze zee. Als je je er tenminste voor open stelt.
mij=Smalltown Supersound / Konkurrent
2 reacties