De romantische troubadour die koffiehuizen afschuimt om voor wat kleingeld zijn folkliedjes ten gehore te brengen – dat is niet de Bob Dylan die we hier horen. Want deze als deel negen in de Bootleg Series verschenen collectie bestaat uit schetsen. Bouwtekeningen, zo je wilt. De jonge – hij nam ze op tussen zijn 21e en 23e – Bob Dylan is hier te horen als een broodschrijver. Alleen begeleid door gitaar, piano en / of zijn harmonica maakt hij demo’s die zijn broodheer, M. Witmark & Sons,kan proberen te slijten aan andere muzikanten. 47 liedjes zijn het, op een handjevol covers na, allemaal van zijn eigen hand en van zeer wisselende geluidskwaliteit en fase van voltooiing. Het mooiste zijn de commentaren die hij toevoegt, zoals een architect in potlood kanttekeningen maakt bij zijn tekeningen. “Is this a real word?”, wanneer hij ‘Boots of Spanish Leather’ begint. Het is de muzikant als jonge onderzoeker (‘Mr. Tambourine’ op piano?). Opvallend is dat deze jonge Bob Dylan desondanks ook een fiks aantal van zijn liedjes meer dan in de grondverf heeft gezet. En natuurlijk, zeker de laatste jaren verzint hij steeds weer nieuwe versies van zijn klassiekers. Maar in de jaren dat hij deze Witmark Demos opneemt lijkt hij soms al de vorm te hebben gevonden die zijn reputatie zou gaan vestigen.
Geen feestdagen zonder een nieuwe box met werk van Bob Dylan. Want tegelijk met deze Witmark Demos verschijnt een luxe boxset met de eerste acht Dylan-albums. Die hadden we natuurlijk allang – en in meerdere versies – maar nog niet als mono-versies samengevoegd. De albums waren oorspronkelijk in mono opgenomen en dus krijgen ze het originele artwork, uiteraard flink verkleind, mee. Daarnaast bevat het pakket een boek met deels onbekende foto’s en een aardig verhaal van Greil Marcus. Leuk voor de verzamelaar en niet eens al te duur geprijsd, maar als ik te kiezen had, koos ik toch echt voor The Witmark Demos.
mij=Columbia / Sony
2 reacties