Toen ik aanbeland was bij het einde van het vierde nummer op Love & Molasses, de nieuwe cd van het Rotterdamse Politics scrollde ik mijn iPhone maar terug naar het eerste nummer. Tot vier keer toe had ik tot op dat moment namelijk mijn oren al in een ander standje moeten zetten. Love & Molasses begint namelijk met een tegen stoner aanschurende gruizige rocker, gaat over in een up-tempo Pavement-soundalike, en komt via een dromerige indiesong uit bij het in zekere mate Caesar-achtige “Lost iPod Rec”. Dat blijken bij het beluisteren van de rest van de songs allerminst de laatste veranderingen in sound te zijn. Wat echter niet verandert is de kwaliteit van de songs die deze Rotterdamse indierockers (dat blijft wel de basis) leveren. Die blijft namelijk van constant hoge kwaliteit. Ik vind Politics wel het leukst als ze een beetje de smerige kant op trekken. Zoals in “Five Small Lions” waarin een grimmig gitaarpartij het opneemt tegen een jennende counterpart. Al is er ook weinig mis met de toverbal die “Life In A Notebook” is dat er op volgt. Af en toe voelt Love & Molasses dan ook alsof Politics een snoepwinkel bezocht met een dikke portemonnee en van alles gekocht heeft en nu willekeurig opsnoept terwijl wij toekijken en af en toe een likje meekrijgen. Zo eerlijk zijn ze dan nog weer wel.
mij=Laterax / Sonic
4 reacties