Dat de leden van de Rotterdamse band Surface Noise zich lieten inspireren door de Beach Boys, is nauwelijks te horen op hun debuutalbum, Molded. Bands die je wel terughoort zijn bijvoorbeeld Pavement, of Grandaddy. Aangenaam rammelende rock, licht onvaste zang, hier en daar folkelementen met soms verrassende toevoegingen van synthesizers en zelfs een blokfluit (in “Rufus, Red Poodle”). Naar eigen zeggen is Molded niet echt een album, maar een samenraapsel van door de jaren heen geschreven nummers, door R. Stevie Moore geselecteerd uit een hele stapel ooit gemaakte nummers. Toch klinkt Molded wel als een geheel, als je daarvan kunt spreken bij een album met een lengte van slechts 28 minuten voor 11 nummers. Hoogtepunten op deze plaat zijn er wat mij betreft twee: het lekker stevige “Going Artificial”: vervormde stem, lekker drumritme, harde gitaren en een mooi synthesizerloopje. En afsluiter “Turning Night Into Day”, met allemaal verrassende wendingen en tempowisselingen die smaken naar veel meer. In deze richting zie ik Surface Noise graag verder gaan, want zo klinken ze op hun best. Tijd nu voor een ‘echte’ plaat!
mij=Dying Giraffe
4 reacties