Als ergens de naam Dave Sardy als producer vermeld staat, is mijn interesse gewekt. De man had zelf ooit legendarisch goede platen gemaakt met Barkmarket en legt als producer zijn oren in bruikleen bij Marilyn Manson, Oasis, Wolfmother, Band Of Horses en Black Mountain. Hij heeft een voorliefde ontwikkeld voor bandjes die iets hebben met psychedelica en met de productietechnieken van Phil Spector. The Black Angels zijn op deze derde cd minder lijzig dan bijvoorbeeld Dead Meadow of Black Mountain. Deze band laat meer sixties popinvloeden toe van Cream, heel oude Rolling Stones, The Kinks en 13th Floor Elevators. Dat maakt van Phosphene Dream een prettige retroplaat die zo ingezet kan worden bij films van John Waters of zelfs David Lynch. Er hangt een zweem van zwartgalligheid over deze plaat die sterk doet denken aan Pink Floyd’s “See Emily Play”. Ik houd daar wel van.
mij=Blue Horizon / Rough Trade
4 reacties