Ik kwam in een straat
Waar schaduwen kropen
De muren preekten verzet
Achter een deur scheef in haar roestige hengsels
Klonk een valse trompet
En ik hoor’m dus, die valse trompet! Hij wordt niet gespeeld, het enige dat je hoort is de stem van Alex Roeka en een kaal orgeltje, maar de kracht van zijn teksten en zijn stem is zo groot, dat de film zich afspeelt in mijn hoofd en ik meer hoor dan er is. Dit nummer, “De Vrouw Op De Trap” is sowieso een van de hoogtepunten op Roeka’s nieuwe cd Zachtaardig Vergooid, zijn eerste op Excelsior. CD’s van Roeka kun je eigenlijk altijd op dezelfde manier afdoen. De nummers zijn gemaakt voor het theater, er is ruimte voor de stilte en de teksten zijn onveranderlijk erg goed. Er zit nauwelijks een losse flodder tussen. Althans, in de teksten dan. Muzikaal maakt Roeka er zich soms iets te gemakkelijk vanaf en gaat het vooral als het tempo omhoog gaat wel heel erg op een De Dijk zonder blazers lijken. Terwijl de kracht van Roeka juist buiten de gebaande paden ligt, zoals in het bescheiden walsje “Het wordt weer eens tijd dat ik dronken word”. Een beetje meer Krang zou de nummers goed doen, want het mag muzikaal wel wat meer schuren. Maar niet teveel, want het gaat om Alex en zijn stem en teksten en die moeten niet naar de achtergrond verdwijnen..
mij=Excelsior / V2
2 reacties