Het Belgische Landfill heeft zich een bescheiden bandnaam (Landfill is Engels voor vuilstortplaats) aangemeten. Het Belgische bier Kwak, geen bijster smakelijke biernaam, volgde eenzelfde strategie. Maar we weten beter – die onderkoelde Belgen zijn zo mogelijk nog calvinistischer dan wij Hollanders. Kwak is heerlijk bier en we moeten er rekening mee houden dat er achter een bandnaam als Landfill ook wel eens prima muziek schuil kan gaan. Bij beluistering van het debuut van het Grimbergse vijftal wordt inderdaad al snel valse bescheidenheid verraden. In de biografie worden Muse en Radiohead als voorbeelden aangehaald, en in nummers als – het wonderschone – “Moses” klinkt het bombast van die eerste voorzichtig door. Landfill mikt groot(s). Grappen over de naam zijn een open deur, maar op dit debuut valt weinig aan te merken. Het is misschien wat te lang, met dertien nummers. Maar de stem van de zanger heeft een lekker rafelrandje, de synthesizers kleuren het geluid mooi in, en Landfill heeft een aantal goede nummers. Zoals single “Low”, dat al vaker op 3FM en KINK werd gedraaid. Of het groovy “Hpy3”. Daarna slaat het allemaal nogal dood; de laatste drie nummers had Landfill beter kunnen bewaren als b-kantje; doorgaans een mooie vuilstortplaats voor tekortschietende albumtracks.
mij=Bassick / Clearspot
4 reacties