Het is best wel een beetje schrikken bij het eerste nummer van Secret Blood, waar Shannon Wright over spookachtige en dreigende klanken een vage tekst zingt over wilde paarden. Deze bizarre openingstrack duurt (gelukkig) maar kort en gaat over in “Violent Colors” waar de zangeres opnieuw allerlei engs in de microfoon fluistert. Halverwege doet de slaggitaar zijn intrede en lijkt er toch nog iets als een nummer te ontstaan. Een goed nummer zelfs, dat door de hoekige riffs een beetje aan PJ Harvey doet denken. Maar waar Harvey lekker uitdaagt en voluit gaat, lijkt Wright zich met haar vocalen vooral veilig achter de muziek te willen verschuilen. Op rustige tracks zoals het prachtige “Dim Reader” lijkt ze uit haar schulp te kruipen. Prachtig, zo’n zangeres die eigenlijk te verlegen is voor de spotlights maar desondanks toch muziek uitbrengt. Secret Blood getuigt van een gezonde experimenteerdrift en flinke dosis lef van de introverte zangeres. Van lieflijk naar smerig, van dromerig naar pure noise, Shannon Wright neemt je mee op een bijzondere en afwisselende trip op dit indrukwekkende album.
mij=Vicious Circle
4 reacties