Hier zou ik eigenlijk gewoon de leukste passages uit de recensie van Eskmo moeten knippen en plakken. Teebs zit precies in hetzelfde straatje, of je dat nu funky chillwave of fröbelelektronica wil noemen. Zijn plaat verschijnt zelfs op het aan Flying Lotus gelieerde Brainfeeder-collectief. Waar Eskmo echter een soort Flying Lotus + 1 is; rafelige beats én zang, daar is Teebs Flying Lotus – 1. Hij verlaat Lotus’ chaotische eclecticisme en gaat dermate op de minimalistische toer dat er soms alleen rafels overblijven. Voor audiofielen is Ardour een zeer interessante plaat. Er gebeuren dingen met compressiefilters die mijn pet ver te boven gaan. Toveren met echo’s van wat eens melodieën waren, nu enkel nog verdwijnende afdrukken van belletjes. Door al dat getinkel heeft Ardour soms wel wat weg van Pantha Du Prince, luister maar eens naar “Bern Rhytm”, al heeft Teebs niets van doen met techno. Hij puzzelt liever met pitchfaders en ruisende Boards of Canada-breaks. Even wazig als The Campfire Headphase, maar dan zonder gitaren. Waar Teebs echter tekort schiet is de variatie. De grote lijn van, kuch, ‘een album’. Het maakt eigenlijk niet uit waar je Ardour laat beginnen, je krijgt iets vergelijkbaars te horen. Veel verschil in de achttien schetsen bespeur ik niet. Het zijn ingenieuze loops, en vaak is dat genoeg, maar vijftig minuten is dan toch wel wat lang. Ik had meer momenten willen horen als in “Double Fifths”, waar een piano-melodie zich uitstrekt over, jawel, een páár maten. Zelfs de track erna rinkelt er lekkerder door.
mij=Brainfeeder
4 reacties