Het zou toch knap lullig zijn als een of andere idiote terrorist besluit om in Dallas een aanslag te plegen. En dan heb je je jongste album ook nog Off To War genoemd… Of wacht: in Dallas hebben we al eens een aanslag gehad. Weliswaar met kogels in plaats van bommen, maar de ophef was zeker zo groot. Afijn, The Dallas Explosion lijkt me niet de band die zich daar op voorhand zorgen om maakt. Deze Brusselaars zijn groot geworden met hun eigen variant van geschifte rock ‘n’ roll en met Off To War laten ze horen dat hun rock ‘n’ roll weliswaar ietsje minder gekte kent, maar nog steeds het hart op de goede plaats heeft zitten. Klassieke rock (denk ook aan landgenoten Triggerfinger), maar met een stevige dosis soul en een theelepel Belgisch surrealisme. Voorgangers Depression is a Fulltime Job en Girlfriends & Excess verschenen respectievelijk zes en drie jaar geleden en de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het debuut meer indruk maakte dan het tweede album. De hoeveelheid liedjes die het ene oor in en het andere weer uit gingen zonder enige herinnering achter te laten waren op Girlfriends & Excess wel erg groot. De balans op Off To War slaat gelukkig door naar de goede kant, al geeft het een onevenwichtig gevoel om met je beste liedjes de plaat te openen.
mij=Dying Giraffe / Munich
4 reacties