De Britten van The Snakes noemen zich op hun site ‘Excellent alt-country rockers’, en die arrogantie is ze vergeven. Want met Sometime Soon hebben ze een charmante plaat gemaakt, die inderdaad behoorlijk goede alt.country bevat, maar evengoed een lekker bluesrocknummer met Tom Waits-achtige vocalen (“Refrigerator Blues”) of een schattig lief popliedje (“Interview”). Daardoor hinkt deze cd behoorlijk op twee benen: de verscheidenheid is groot, en tegelijkertijd is er daardoor niet heel veel samenhang te bekennen. Na het al eerder genoemde bluesnummer komt bijvoorbeeld de gigantisch commerciële rootsy meezinger “Promised Land”, een echt Amerikaans kauwgumballencountrynummer. Dat rommelige begin wordt ineens rap op het verwachte spoor gezet met de nummers die daarna komen. Sometime Soon is ook niet meer dan een eerdere EP, opgeleukt met een aantal nieuwe nummers, dus daar komt die rommeligheid waarschijnlijk vandaan. Dat de stem van Jørn Landé nogal lijkt op die van David Coverdale ten tijde van Whitesnake is een grappige bijkomstigheid, maar vooral een teken dat The Snakes niet heel erg eigen en origineel zijn. Dat hun liedjes wel zeer prettig in het gehoor liggen, spreekt echter erg voor ze, en Sometime Soon verdient dan ook een kans.
Mij=Red Eye Music / Bertus
4 reacties