‘Lijkt wel een koorknaapje..’, zei mijn collega. Hij wist niet eens dat ik The Awesome Grandeur Of The Cosmic Cycle, het debuutalbum van het Nederlandse Yesterday’s Men op had staan om er later een recensie over te schrijven. Dus ik bedankte hem gelijk maar voor zijn input. De zanger van Yesterday’s Men zingt inderdaad theatraal van donkere dieptes naar ijle hoogtes, maar zwabbert hier en daar nog wat over glad ijs. Het karakteristieke stemgeluid van zanger/pianist Dolf Smolenaers (alias Rudolph Quincy) heeft echter een mooie diepzinnige kleur, die ergens ook wel op die van Morrissey lijkt. En hij zingt duidelijk vanuit het diepst van zijn ziel. De songs zitten sowieso vol met emotie, groteske gebaren, melancholie en romantiek. Bij vlagen doet het mij dan denken aan een band als Get Well Soon. Maar je kunt net zo makkelijk een vrolijk middeleeuws tafereeltje tegenkomen. Of mooi klassiek pianowerk, zoals in “Pierrot in Space”. Of een prettig geplaatst trompetje en dwarsfluit, zoals in het epische slotstuk “Soldier On”. Kijk, daar word ik dan vrolijk van. Yesterday’s Men ziet de muziek zelf als een kunstvorm en heeft zijn inspiratie gehaald uit bijvoorbeeld de schilderkunst en romantische literatuur. Dat levert een album op vol met interessante ideeën en mooie composities. The Awesome Grandeur Of The Cosmic Cycle is dan wellicht hier en daar wat pretentieus, maar het leest als een goed boek. Een meeslepend album waar aandacht aan is besteed. Bovendien wordt het gewoon helemaal gratis ter download aangeboden via de website van de band. En dat getuigt gewoon van lef.
mij=Eigen Beheer
4 reacties