Twijfelen doe ik er niet aan dat de geregelde File Under-lezer een negatief oordeel heeft over Zucchero. Ik zou hier dus makkelijk voor eigen parochie kunnen preken en zijn nieuwe album Chocabeck met de grond gelijk maken. Ik moet eerlijk bekennen dat ik dit ook zou doen, als ik als basis die ene hit had “Senza una donna” die overigens – wat vliegt de tijd – alweer uit 1991 stamt. Eigenlijk had ik het beeld dat de Italiaan in Nederland toch wel een redelijk grote naam was, maar – dat kan aan de zenders liggen waar ik naar luister – dat zijn nieuwste Chocabeck een beetje langs ons heen gegaan is. Dit verbaast me wel, want ik denk dat de Zucchero-liefhebber helemaal tevreden is met dit album. Zijn prachtige stem komt prima tot zijn recht, de grootse productie van Don Was, Brenda O’Brien en Zucchero zelf is een kwalitatief topproduct waar geen rauw randje op te bekennen is en de liedjes moeten in een land dat Marco Borsato aanbidt toch helemaal op hun plaats zijn. Potentiële singles staan er ook op, zoals “Someone Else’s Tears” dat hij samen met Bono schreef en de titelsong die ik nog net iets aangenamer vind. Geen scheef woord kan ik er dus over melden, alleen dat ik vrees dat de geregelde File Under-lezer hier niet blij van wordt, maar mogelijk dat je huisgenoot of familie eindelijk eens verzucht: eindelijk draaien ze hier een keer muziek waar we wel wat mee kunnen.
mij=Universal
4 reacties