De eerste keer dat ik Blaas Of Glory hoorde was onder ideale omstandigheden. Dat was op Vlieland tijdens Into The Great Wide Open 2009. De zon scheen, wij zaten aan het bier op het terras van de Bolder. De stemming was al opperbest, maar de negenkoppige Zwolse band vond dat er nog wel een schepje bovenop kon en trakteerde ons op bizarre rockbrassversies van krakers uit Hardrock met de hoofdletter H. Hun versies waren akoestische en opgeleukt met accordeon, klarinet, sousafoon en nog flink wat meer getoeter. Hilariteit alom natuurlijk, maar ondertussen waren hun coverversies net als die van Hayseed Dixie vrij geniaal. Toen ik las dat Zwollenaren besloten hadden de studio in te duiken om de songs ook daadwerkelijk op te gaan nemen had ik er een hard hoofd in of dat zou gaan werken. Ik zag Blaas Of Glory vooral als een band die uitermate geschikt is om op festivals songs als “Ace Of Spaces”, “Jump” of “Highway To Hell” te spelen als puur vermaak. Ik vergiste me. Samen met producer Oscar Holleman zijn ze er behoorlijk in geslaagd om de vertaalslag te maken van live naar studio. Nu hoor je ook pas goed hoe geweldig ze “Venus” van Shocking Blue gehusseld hebben met Metallica’s “Enter Sandman”. En hoe geraffineerd de arrangementen in elkaar zitten. Hooguit Blaas Of Glory’s versie van “November Rain” vind ik minder geslaagd, de meer uptempo versies zijn een stuk toffer. Erg koel is ook de “Iron Maidley” waarin het leuk nummers raden is. De vraag blijft natuurlijk of je een cd als Highway To Hell vaak uit de kast zult trekken. Geen idee, maar toch had ik ’em blind gekocht als Blaas Of Glory de cd bij zich gehad had op Into The Great Wide Open. Je kunt met slechtere souvenirs thuiskomen.
mij=Blaas Of Glory / Rough Trade
4 reacties