Bløf

Net voordat we het interview in willen gaan komt Paskal van de hotelkamer afgerend. ‘Ik kom over vijf minuten, nog even snel roken’. ‘Ben je weer begonnen dan?’, vraag ik hem verbaasd. ‘Nee, ik ben eigenlijk nooit echt gestopt’, zegt hij met een glimlachje. De toon voor een leuk gesprek is gezet, een gesprek met Paskal Jakobsen en Norman Bonink, respectievelijk de zanger/gitarist en drummer van de momenteel grootste band van Nederland: Bløf. Want ze hebben een nieuwe plaat te promoten.

Voordat Oktober uitkwam zeiden jullie al “de volgende plaat wordt een rockplaat”. Is dat gelukt?
Paskal: ‘Ja. Toen wisten we ook wel dat April nog uit moest komen, maar dat zagen we meer als één ding in plaats van een op zichzelf staand album, want April namen we in dezelfde tijd op als Oktober. En het werd eigenlijk ook wel weer tijd dat we met een stevige rockplaat zouden komen.’
Norman: ‘Ik denk ook dat we met deze plaat en met bepaalde nummers een heel ander Blof laten zien.’

mij=Interview: Danny
Hoe verwachten jullie dat Alles Blijft Anders het gaat doen?
Paskal: 'Dat is heel moeilijk te zeggen. We zitten in een tijdperk dat er sowieso al veel minder cd’s worden verkocht. Maar eigenlijk doet het er ook niet toe, omdat we toch niks anders hadden kunnen maken dan dit. We schrijven wat eruit rolt, zo werkt dat nou eenmaal bij ons. We proberen niet heel gericht hits te schrijven of muziek voor een groter publiek. Het is dan wat het is en dat moet dan als het een beetje mee zit voor een groot publiek aantrekkelijk zijn.'
Dit nieuwe album is opgenomen in Berlijn in de Hansa Tonstudio. Was dat een bewuste keuze vanwege de historie?
Norman: 'Nee, dat is eigenlijk per toeval gebeurd. We zouden eigenlijk weer in ICP in Brussel gaan opnemen, maar door dubbele afspraken kon dat niet doorgaan. Toen zijn we gaan kijken naar vergelijkbare studio's waar we op redelijk korte termijn terecht konden. Toen kwamen Abbey Road voorbij, nog een paar Nederlandse studio's en ook Hansa. En wij waren allemaal nog nooit in Berlijn geweest en deze studio heeft een prachtige geschiedenis. Het was prijstechnisch ook heel interessant. En dan heb je grote helden als U2, Snow Patrol, R.E.M. en David Bowie die hier hebben opgenomen. Het speelde ook mee dat Anton Corbijn, die het hele artwork en een nieuw logo heeft gemaakt voor dit album, regelmatig in Berlijn is omdat zijn goede vriend Herbert Grönemeyer daar ook opneemt. Dus al die dingen vielen mooi samen.'
En voelen jullie dan ook de geest van die andere artiesten dan nog door die studio waaien als je daar aan het opnemen bent?
Norman: 'Ja, ik wel. Ik vind het een mooi idee dat ik op dezelfde plek zit te drummen waar een paar maanden daarvoor ook de drummer van Snow Patrol zat. Mijn drums zijn ook precies op dezelfde plaats gezet, ik raak daardoor geïnspireerd. Dan krijg ik vleugels, dat vind ik leuk.'
Ik hoor ook dat je drumgeluid anders is.
Norman: 'Ja dat klopt, ze klinken wat zwaarder, dat is bewust gedaan. We gingen met het idee om een rockplaat te maken de studio in en daar maak je het ook krachtiger mee.'
Paskal: 'Het is ook anders gemixt. De zang staat wat zachter, er zit meer gitaar in.'
Ik begreep ook dat Bas daarin een grote rol speelde.
Paskal: 'Eigenlijk besluiten we al in de schrijfperiode hoe het gearrangeerd gaat worden. En als Bas dan besluit om de gitaar te pakken in plaats van achter de piano te gaan zitten, dan gaat hij vaak de slagpartijen spelen waar ik dan weer thema’s overheen ga lopen spelen. Dan krijg je een heel andere verhouding, het geeft dan ook een heel andere sound aan een band. Bas heeft veel minder toetsen gespeeld en veel meer gitaar gespeeld dan op welke plaat dan ook. Dat maakt het meer een gitaarplaat. En daar ben ik ook heel blij om.'
Norman: 'Jij wilde ook eigenlijk al een tijdje een tweede gitarist erbij. En voilà, daar is Bas.'
Paskal: 'Ik heb altijd ook wel erg veel van gitaarmuziek gehouden. Het zijn nog steeds wel liedjes met een begin en een einde, maar het is voor ons een stuk heavier dan we gedaan hebben. Zo’n liedje als “21 gram” hadden we een paar jaar geleden niet op plaat gezet.'
Waarom niet?
Norman: 'Omdat het voor ons heel extreem is. Het is een beetje een Jeff Buckley-achtig nummer, zeker ook zoals Paskal het zingt, nee, dat hadden we een paar jaar geleden niet gedurfd. Ik doe daarop bijvoorbeeld dingen, dat is bijna hardrock, dat is bijna Rush. We hebben geprobeerd om de extremen te zoeken en dat is bij dat nummer wel gelukt.'
“21 gram” staat voor het gewicht van de ziel. Hoe komen jullie tot zo’n thema in een nummer?
Paskal: 'In dat geval kwam Bas met de ruwe schets voor dit nummer. En dan gaan we daar samen mee aan de slag. Maar wij schrijven altijd eerst de muziek en dan maakt Peter later de tekst op basis van een melodie of zanglijn erbij. En dan schrijft Peter zo’n tekst als “21 gram”, een esoterische tekst die wel past bij de zanglijn. Maar als wij een liedje maken is nog niet besloten waarover moet gaan. Soms wel. Bij een liedje als “Ogenblik” had ik de muziek en toen heb ik Peter gevraagd om een liedje voor mijn zoontje te schrijven.

Het lijkt ook dat dat nummer in één take is opgenomen.
Norman: 'Ja, en ook op dezelfde dag dat Peter met de tekst kwam.'
Paskal: 'Nou, dat is niet helemaal waar. De gitaar en de zang zijn wel apart opgenomen, maar het is wel van beide de eerste demotake die we hebben opgepoetst en hebben gebruikt. We hebben het nummer later nog meerdere malen geprobeerd op te nemen in de studio, maar dat werkte niet. Die opnames kregen niet datzelfde gevoel mee als op de demoversie, dus toen hebben we het zo maar gelaten.'
En is dat dan de reden dat het alleen op de vinylversie van de plaat komt?
Paskal: 'We wilden gewoon wat speciaals daarop zetten. Kijk, het gaat er mij om dat Sem, mijn zoontje, over 18 jaar iets tastbaars heeft op een geluidsdrager. Dus vonden we het een leuk idee om het dan niet op de cd te zetten maar als iets extra’s op de vinylversie.'
Als je kijkt naar de titels en teksten bespeur ik veel hoop.”Hou vol, Hou vast”, “Beter”, en “Punt” zijn daar voorbeelden van. Ik moest denken aan Norman, die in de uitzending van Frank Evenblij openbaarde dat hij geworsteld heeft met een drankprobleem. Is dat een thema wat hierin wordt verwerkt?
Norman: 'Ik denk ook dat dat met vertrouwen in jezelf te maken heeft. Dat je je toekomst ook zelf in de hand hebt. Je hebt elke dag de mogelijkheid om de deur open of dicht te doen. En dan kan je zelfs van zoiets je kracht maken. Ik kan hiervan leren en zeggen: “ik ben ook maar een mens en ik maak ook fouten. Maar we gaan gewoon weer verder”. Dat zou je bijvoorbeeld kunnen terughoren in de tekst van “Punt”.'
Paskal heeft ooit eens een zenuwinzinking gehad op het podium, en Bas maakte een donkere periode door tijdens het Umoja-project. Kunnen jullie zulke dingen verwerken in het maken van muziek?
Paskal: 'Ik denk dat dat soort zwarte bladzijdes in je persoonlijke leven je veel alerter maken, ze geven je wel wat zelfkennis. Ze zorgen ervoor dat je het roer even bijstelt, dat je over dingen nadenkt en praat met elkaar. In die zin is dat terug te horen in de muziek.'
Vroeger maakten jullie gebruik van de ‘open disc’ techniek om zo op die manier de fans wat extra te kunnen bieden. Dat lijkt nu van de baan te zijn?
Paskal: 'Eigenlijk is dat ‘open disc’ nu achterhaald. We zijn sowieso van plan om meer gebruik te maken van alle vormen van nieuwe media. We blijven met onze fans communiceren via Hyves, Twitter en Facebook. En dat proberen we te integreren in een nieuwe site. Zo werken wij al jaren niet meer met een traditionele fanclub, maar meer op een andere manier. Maar je loopt met die technologie ook weer altijd achter de feiten aan. ‘Open disc’ hebben we bijvoorbeeld gebuikt voor 'The Pickering House’ en uiteindelijk blijkt dat een ondergewaardeerd stukje waar je helaas wel veel energie en geld in stopt. Er zijn maar een paar duizend mensen die daar plezier aan beleven. Het overgrote merendeel neemt niet eens de moeite om ernaar te kijken. Het is dus een raar soort spanning, want je wilt niet achterlopen, maar ook niet meer zoveel energie erin steken. We zijn nu wel weer in gesprek met de voormalige beheerders van de fanclub om te kijken wat onze vaste fans nou eigenlijk van ons willen, om toch weer een soort virtuele fanclub op te richten. Alleen moeten we de vorm daarvan nog goed uitdenken.'
Hoe kijken jullie naar de vorm van het digitaal uitbrengen van muziek?
Paskal: 'Eigenlijk weten we nu minder dan ooit wat we daarmee moeten. We zijn allemaal liefhebbers en gebruikers van Spotify. Ik heb het op mijn iPhone en in de bus gaat daar een plugje in en dan spelen we diskjockey op de weg naar huis na een optreden. Ik denk dat dat de manier is hoe we in de toekomst naar muziek gaan luisteren. Kijk, nu is er een klein stukje van de taart die verdeeld moet worden onder heel veel artiesten. Dan blijft er niks meer over. Maar als 16,5 miljoen Nederlanders voor 5 euro per maand een abonnement zou nemen, kan iedereen luisteren wat hij wil en hoeft nooit meer iemand een plaat te kopen. En het geld wordt dan eerlijk verdeeld onder de auteurs. Want het kost gewoon heel veel geld om een goede plaat te kunnen maken. En dan wil ik niet zielig doen, maar als het geld niet meer naar platenmaatschappijen gaat die dat bekostigen, dan worden er geen platen meer gemaakt. Wij zijn in de fortuinlijke positie dat onze albums goed verkopen, dat onze concerten goed bezocht worden en dat we megagoed gedraaid worden op de radio, dus de Sena is ook onze grote vriend. We hebben daardoor een vrijheid. We zouden bijvoorbeeld een plaat op kunnen nemen die we zelf zouden kunnen bekostigen en waar we niks mee hoeven te verdienen, want alleen zo'n plaat genereert al bezoekersaantallen voor onze optredens. Maar kleinere bands kunnen dat niet. Dus als er niet een oplossing komt, bijvoorbeeld in de lijn van Spotify, dan kan dat wel eens een hele grote klap voor de muziekindustrie gaan betekenen.'
Norman: 'Als je het geld hébt, dan is het niet het probleem. Een aantal jaren geleden zei George Michael dat hij zijn muziek voortaan maar weg ging geven. Radiohead ook, maar die kunnen zich dat permitteren.'
Paskal: 'Eigenlijk zou iedereen een abonnement op Spotify moeten nemen. En degene die het meest gedownload wordt of het meest gestreamd wordt krijgt het meeste geld. En dan kunnen we ook de Top 40 eraan gaan hangen. Want het is heel makkelijk om een nummer 1-hit te scoren tegenwoordig. Als wij in een week overal waar we spelen onze vriendinnen iets van 1000 singles laten kopen, hebben we een nummer 1. Dat zegt iets over hoe discutabel eigenlijk de Top 40 nog is. We zouden moeten kunnen monitoren hoeveel er naar muziek geluisterd wordt. En dat kan alleen maar weer als het uit de illegaliteit verdwijnt. Voorbeeld: van Frank Boeijen hebben we lang niets meer gehoord, want die brengt geen singles uit. Maar er wordt wel veel naar zijn platen geluisterd en daardoor zou hij dan toch weer in de Top 40 kunnen komen, want dat ene nummer op die plaat vindt iedereen zo mooi. Ik denk zelfs dat Spotify daarin de uitkomst kan zijn.'

Jullie zijn nu net begonnen aan een clubtour. Komen er nog grotere dingen aan
Paskal: 'Ja, nu doen we de clubtour en in het najaar willen we in dezelfde steden ook nog de wat grotere zalen aan gaan doen. Door het hele land zijn er ook wel wat zalen te vinden van 4000 tot 6000 man en die gaan we dan ook af. En Concert At Sea natuurlijk, waarvan de kaartverkoop keihard gaat, dat is te gek. Terwijl we nog niet eens de hele line-up hebben gegeven.'
En Ahoy, dat hebben jullie nu al ruim 4 jaar niet meer gedaan. Zijn daar nog plannen voor?
Paskal: 'We hebben wat optionele data besproken nu maar het ziet ernaar uit dat dat pas in 2012 gaat worden.'
Norman: 'De ondertitel voor deze plaat was ook “alleen maar stadionmuziek”. Dus dat gaat zeker goed werken daar.'
Paskal: 'Mensen moeten het album ook eerst leren kennen. Dus dat gaat nog even een tijdje duren. We zijn van plan om meer dan gemiddeld singles uit te brengen. Want er staan denk ik ook wat hits op deze plaat die het goed op de radio doen. Ter vergelijking, op April en Oktober stonden eigenlijk helemaal geen singles. Dat wisten we ook van tevoren.'
Norman: 'Nee, maar dat waren ook geen commerciële platen.'
De kritiek op jullie is altijd dat de teksten onbegrijpelijk zijn. Op deze plaat is dat voor veel liedjes nu juist anders. Is dat een bewuste keuze, heeft Peter zich iets aangetrokken van de kritieken?
Paskal: 'Nee, muziek vraagt vaak om een bepaalde benadering. En bij rocknummers als deze passen dan ook directere teksten. Zo’n nummer als “Was je maar hier” is misschien wel het meest directe romantische nummer wat we ooit hebben gemaakt. Daar kan je niet om die tekst heen. En eigenlijk is het gewoon een smartlap. Ik zou het niet anders kunnen benoemen. Maar dat is ook omdat we nu meer out of the box denken. We zijn nooit een heel volkse band geweest, maar al helemaal niet de meest alternatieve band. En ons publiek is van jong tot oud, van links naar rechts en kunnen we toch doen waar we zin in hebben. Zolang wij maar muziek maken waar we zelf in geloven dan kunnen we gewoon alles maken.
Zijn er artiesten waardoor jullie geïnspireerd raken en wat is verwerkt op dit album?
Norman: 'Ja, Kings of Leon hebben we veel geluisterd. Dat hoor je denk ik ook wel in het gitaargeluid.'
Paskal: 'Snow Patrol. Maar ook Red Hot Chili Peppers, die doen al jaar en dag hetzelfde en daar is niks venieuwends aan maar voor ons is dat het wel. Zo speel ik op “Iedereen” losse noten in plaats van akkoorden zoals zij dat doen, dat had ik nog nooit gedaan. En we luisteren vaak naar dezelfde muziek, de laatste plaat van U2 bijvoorbeeld. En soms ga je ook heel gericht op zoek naar iets wat je wilt benaderen.'
Norman: We proberen wel altijd alles te verbløffen, zoals wij dat noemen, dus als je iets mooi vindt maken we er wel weer iets eigens van wat binnen de band moet passen. Je gaat er toch je eigen draai aan geven en ik denk dat dat ons dit keer heel goed is gelukt.