Officieel is A Hole In The Shell het volledige debuutalbum van Burden na de vorig jaar verschenen EP Man Of No Account. Een zeer aardige binnenkomer. Deze cd van de Duitse band laat een soort Eleven Pictures horen met Phil Anselmo-vocalen. Da’s ook niet zo moeilijk, want als je iemand half gorgelend ‘I’m broken’ laat zingen, dan liggen de vergelijkingen met Pantera wel erg voor de hand. Burden doet echter meer. Op het snijvlak van power- en stonermetal heeft het Burden behaagd de beste elementen van Kyuss, Down, Alice In Chains en Pride & Glory over te nemen. In samenzang en refreinen heeft dit stel zeer goed door hoe melodieus loodzware metal anno 2011 kan klinken. En, hoewel dat niet nieuw is, zegt het wel iets over de professionele insteek van een band die grungemetal een warm hart toedraagt. Stoner en grunge zijn geen modegril van een decennium geleden. Het zijn genres waarin met een beetje inlevingsvermogen en creativiteit nog steeds perfecte stoere mannen-metalplaten zijn te maken met een verrassend fris karakter. Zanger Thorsten drijft op zijn eigen wijze een paar demoontjes uit waarbij hij gebruik maakt van tal van clichés die door goede riffs, aardige arrangementen en briljante melodieën verdoezeld worden, en dus een bovengemiddeld metaldebuut opleveren.
mij=Van / Suburban
4 reacties