Ik denk dat het gros van de post-hardcore bands in de loop van de jaren milder wordt. De brute zang (of het gebrul zo je wilt) maakt steeds meer plaats voor melodieuze zang. En voor je het weet staat er een ballad op een plaat. Oké, sorry, ik overdrijf. Waarom? Nou, dat komt door het Belgische Campus. Zij bewandelen namelijk ongeveer de omgekeerde weg. Waar op het debuutalbum We Are The Silence nog veel plaats was voor cleane zang, laat frontman Rik Geeraerts op Oh, Comely! geen moment onbenut om te proberen tinnitus bij je te veroorzaken. Het fijne hierbij is gelukkig dat het nooit aanvoelt alsof zijn maaginhoud binnen een paar seconden zal volgen. Daar houd ik namelijk niet zo van. De brulboei van Geeraerts gaat er bij mij in als gesneden koek. En als hij dan hulp krijgt van wat backing vocals zoals in “Fable Of Truthful Deceit” dan kan Campus zich qua zang meten met de absolute top. Daar blijft het gelukkig niet bij, want muzikaal zijn de tien songs op deze tweede cd van de band ook geweldig. Ze schuwen niet om af en toe voor een verfijnder insteek te kiezen. Wat de gitaristen Thijs Mondelaers en Nick Rondou laten horen in het instrumentale “Swindler I” is even onverwacht als gaaf. Het wel van zang voorziene tweede deel is daarbij vergeleken een sloopkogel. Maar dat is niet het enige (simpele?) vernuft. Check eens het intro van “Whiteout”, waarin drummer Josse Wijkmans door met zijn drumstokken tegen elkaar te kletsen tijdens het drummen verrast. Het is misschien een trucje, maar wel een dat past in het geheel van de song, die na een geweldig rustig intermezzo (met weer prominent plaats voor de drums) de cd na een gebalde vuist met ijzingwekkende gitaarscapes afsluit.
mij=Fun Time / Suburban
4 reacties