Soms merk je pas na enkele jaren wat de invloed was van een bepaalde groep op een genre. Zo was er eind jaren ’90/begin van de jaren ’00 een metalcore-band genaamd Eighteen Visions, die in Europa niet zo vreselijk veel voorstelde terwijl ze in de VS bijna op arena-niveau zaten. 18V, zoals ze altijd afgekort werden, maakte het soort metalcore dat uitgerekend nu erg populair is, met enorm zware metalriffs, harde breakdowns, good cop/bad cop vocalen en hier en daar wat toetsenbliepjes en industrial-invloeden. Ook was 18V een van de eerste metalcore bands die zich zo’n beetje kleedden als Mötley Crüe, alleen dan in combinatie met een soort gothic-stylo. Motionless In White heeft zichzelf genoemd naar een nummer van 18V, en klinkt ook nog eens bijna als deze band. Erg origineel zijn ze dus niet. Maar wat ze doen, doen ze wel erg goed. De breakdowns liegen er niet om, de Mosh wordt op een gruwelijk zware manier gebracht (want de Mosh, die doe je niet, die breng je), de cleane zang is massaal en wordt afgewisseld met behoorlijk intens geschreeuw. De songs razen en blazen, en hoewel soms iets te bombastisch voor mijn smaak is, mede door de iets te prominente toetsen, moet ik wel toegeven dat het allemaal uitermate professioneel wordt neergezet. Ik verwacht eerlijk gezegd niet dat men in Europa heel erg warm gaat lopen voor deze band, maar in de VS zou dit best wel eens de gedoodverfde opvolger kunnen zijn van 18V.
mij=Fearless / Ada / Rough Trade
4 reacties