Marc Constandse, Gerwil Kusters, Michiel Hollanders, Dan Tuffy. Als je hun namen leest, dan leest het als de line-up van een formatie als Moke, Kane of een andere Nederlandse band die dolgraag internationaal ook mee wil tellen. Het laatste waar je waarschijnlijk aan zult denken is dat dit een band is die zich op bizar goede wijze bekwaamd heeft in het spelen van muziek die zijn oorsprong vindt in het gebied rond de Balkan, maar zich nu ook verder oriënteert richting het oosten, met uitlopers tot in Afghanistan. Op hun vijfde cd klinkt Parne Gadje wederom geloofwaardiger dan welk zigeunergroepje dat je in het weekend ‘lastig valt’ als jij met je betere helft door de stad zwiert op een zaterdagmiddag. De overtuiging en de kwaliteit spat je speakers uit. De vier volgden dan ook een even simpel als doeltreffend concept voor de opnamen van de cd: ze huurden het clubhuis van de plaatselijke schaakclub af in Wageningen en namen bijna in een ruk Kefi Kefi op. Maar de cd klinkt alsof het field recordings zijn die de vier al zwervend door de Balkan en verder heeft opgenomen van lokale bands. Ik vind dat razend knap. Muziekinstrumenten als de bandoneon en velofoon kan een ieder zich natuurlijk eigen maken en dat hebben de vier ook gedaan. De grootste plus van Parne Gadje zit ’em in de zang van Mark Constandse. Ik hoor verschil misschien niet goed genoeg omdat ik er te weinig kennis van heb, maar hij klinkt voor mij alsof ‘ie zijn leven niet anders gepraat en gezongen heeft dan in de talen van de landen waar de songs hun oorsprong hebben.
mij=Smoked / Munich / V2
2 reacties