Geen idee hoe je de cd-titel van Secret Handshake Club uitspreekt: KOHCTPYKTOP. Het zal wel Russisch zijn. Of zo. Wat ik wel weet is dat ze met deze plaat een sterk staaltje progressieve post-hardcore afleveren. Want de basis van de tien songs op KOHCTPYKTOP is al prima in orde, het is het zoeken van het avontuur die ze echt iets extra’s geeft. Zo dendert er bijvoorbeeld zo maar een saxofoon voorbij in “Arnold Litter” en hebben de mannen in het openingsnummer “Englaro” P Faberge ingevlogen voor Engelstalige raps. Dat hoor je toch niet zo vaak in dit genre. Hier past het prima. De drive van KOHCTPYKTOP is lekker en de variatie in zowel tempo van de songs als de zang maakt dat de tien songs voorbij vliegen. Voor de zang maken ze ook nog gebruik van de diensten van Æstrids Bo Menning, wiens stem prima past in het geheel. In een songs als “Jacques Léger” wijken ze ook weer wat af richting het absurdisme van bijvoorbeeld Mr. Bungle, maar verpakken dit wel in een retestrak Dillinger-achtig jasje. KOHCTPYKTOP zit kwalitatief gezien wel zo goed in elkaar dat Secret Handshake Club wat mij betreft zich echt niet alleen maar hoeft te focussen op rondjes draaien binnen onze landsgrenzen. Hier lusten ze in het buitenland ook wel pap van.
mij=Eigen Beheer
Het is voor mij aardig wat vakanties geleden, maar als ik een poging doe om Cyrillische schrift in Latijn om te zetten, kom ik toch al snel aan KOHCTPYKTOP = Constructor