Heerlijk hoor dat cultuursnuiven in de grote stad, maar af en toe moet ik er echt even uit. Weg met de drukte, weg met de mensen en dan lang leve de fiets of de benenwagen. Nou is er in ons land aan bebouwing en mensen geen ontkomen aan, maar ik probeer die illusie wel te krijgen. Terug naar de basis, terug naar je zintuigen door de natuur te ruiken, te zien, te horen en eventueel te voelen. De start van mijn zondagmiddagwandeling door een nabij gelegen natuurgebied wordt bruut verstoord door een mevrouw die Jezus aan de man wil brengen. Kijk, daar zat ik nou niet op te wachten. Toeval bestaat echter niet, zou het toch de hand zijn van…. Nou ja, ik liet mijn huis (en cd-speler) achter met Dreamboatsafari van de Londenaar Duke Garwood (ooit gitarist bij The Orb) en de titel van de eerste song op dit album is “Jesus Got A Gun”. Gelukkig had die mevrouw (en ik) die niet, althans daar ga ik dan maar van uit. Dreamboatsafari is een heerlijke plaat om eens helemaal basic te gaan. Ik mag graag luisteren naar vette producties, maar even helemaal terug naar af is als contrast erg geschikt. Garwood begint als de geest van Howlin’ Wolf aan zijn verhaal en zwalkt alleen of met hulp van o.a. Paul May (drums) door dit album heen. Een rechte lijn is er niet, maar wel een experimenteel avontuur waar liefhebbers van Beefheart, Waits en Oldham (het liefst van alle drie) eens naar zouden moeten luisteren. Heb je hier een hekel aan, laat deze cd dan vooral liggen. Alternatieven zijn er genoeg voorhanden.
mij=Fire / Konkurrent
4 reacties