Dit kwartet heeft zich genoemd naar een oude bioscoop in Den Haag, waar de mannen elkaar vonden in een voorliefde voor oude politiefilms (veel achtervolgingen) en oude jazzfunk. De gitaar en het Hammond-orgel hebben dan ook een prominente plek in de instrumentale muziek van Euro Cinema. Waar hun voorbeelden Grant Green en Rusty Bryant graag uitpakten met nummers die acht, negen minuten duurden, daar houdt Euro Cinema het puntig. Geen ballads, maar breakbeats en gejaagde ritmes. Waar Nederlandse collegae als Sven Hammond Soul en Lefties Soul Connection niet bang zijn voor vuil op de voorruit of krasjes op de lak, daar neemt Euro Cinema gas terug in de bochten en geven ze keurig richting aan. Dat maakt de stukken (liedjes zou ik het niet willen noemen) wat clean. Maar zeker niet suf. Juist die puntigheid zorgt ervoor dat je als luisteraar erbij blijft. In het afsluitende nummer “Jazz Dog” lijken de naden van de maatpakken van de heren toch wat te knellen. De Leslie-versterker trapt het Hammond-orgel eens lekker op de staart, de drummer gooit er achteloos zijn vetste break uit en ook de gitarist lijkt gruis tussen de snaren te hebben. De jazzhond blikkert met zijn tanden.
mij=Hammond Soul / Coast To Coast
4 reacties