Ik was best verrast toen ik in januari las dat Jesse Sykes & The Sweet Hereafter gaan spelen op het dit jaar door Sunn O))) gecureerde Roadburn. Jesse Sykes en haar band, dat was in mijn hoofd toch echt country noir en dat associeerde ik niet zo 1-2-3 met de toch echt doom-georiënteerde muziek waar Roadburn bekend om staat. Tot mijn verbazing blijkt Sykes echter al meerdere malen samengewerkt te hebben met de mannen van Sunn O))). Bovendien heeft Sykes tegenwoordig bassist William Herzog in haar bandgelederen en ook hij trad veelvuldig op met Sunn O))). Kijk, dan is het in een keer allemaal een stuk logischer. Helemaal toen ik Marble Son, de nieuwste Sykes-cd, hoorde. Daarop heeft ze de duistere americana die haar eerdere platen kenmerkte bijna volledig verruild voor songs die veel meer tegen psychedelica aanschuren. Songs die je eigenlijk eerder van een band als Black Mountain zou verwachten. Voor Sykes maakt de switch in sound overigens weinig uit. Haar stem – mix Grace Slick en Sandy Denny door elkaar en je weet ongeveer hoe ze klinkt – haakt er gemakkelijk bij aan. Ook in een slepende trip als “Pleasuring The Divine” blijft ze cool and collected overeind tegenover het venijnige gitaarwerk van Phil Wandscher. Die song gaat het uitstekend doen in Tilburg. Want de uitermate goede mix van seventies country rock en psychedelische heavy-doom, die mij dus verraste, past perfect in de line-up van Roadburn, die – heel lovenswaardig – niet aan hokjesdenken doet.
mij=Fargo / Munich
4 reacties