Hiphop en stevige rock heb ik altijd een moeizame combinatie gevonden. Denk alleen al aan de gitarenversie van Run’s “Walk This Way“, wat mij betreft een soort stand up comedy. Een lollige sfeer lijkt sowieso onvermijdelijk in deze genreblender, zie ook Dog Eat Dog, Bloodhound Gang (let op de hoes hier!) en de jonge wilde jaren van de Beastie Boys. Die ‘fight for your right to party’-sfeer hangt ook over Rapstars, van het Californische broederduo Lexicon. Ze wilden een keer wat doen met invloeden als The Strokes, en kwamen uit op iets dat meer op The Offspring lijkt. Pretty fly, for a white guy, zeg maar. Tja. “Junk Food” is onbeluisterbaar flauw, sowieso is de eerste helft van het album nogal melig. De raps zijn fanatiek, maar ook wat cartoonesk. En de riffs lijken ingespeeld door Mando Diao. Halverwege de plaat wordt het leuker, typisch genoeg juist als de rockinvloeden subtieler worden ingezet. Ineens klinken de broertjes on the mic scherp, kwestie van natuurlijke habitat waarschijnlijk. Met name “Bangyahead” is een even simpel als intens meesterwerkje. Een droge breakbeat, wat ‘oh’-kreetjes, strakke raps (‘locked in the studio perfecting my style’) én als rock-kers op de taart een hysterisch jengelende mondharmonica in het refrein. Meisjes schudt je haar los en wapper met je hoofd! Eigenlijk de volledige lyrische content van de plaat in één zin. Jammer dat de meisjes (volgens deze stashloze heren) vooral voor geld gaan. Daarom verzint Lexicon in stamper en tweede hoogtepunt “Big Money” zelf wat villa’s. En nu allemaal: ‘I make big buck, I drive big cars’. Kon er door deze zeurkeus stiekem toch nog even oprecht gegrijnsd worden.
mij=Laitdbac/Module
4 reacties