Long Distance Calling – Long Distance Calling

Waar ken ik die band eigenlijk van? Het is leuk om wat te grasduinen in het post-rock genre. Zo’n band valt me al gauw op als het soms tegen prog-rock en metal aan gaat schurken. Dat geeft ook wat meer sjeu aan het kabbelende water. Het Duitse Long Distance Calling had ik daarom ergens geparkeerd op een playlist om het later nog eens wat nader te beluisteren. Ken ik vergelijkbare bands? Ja, het lijkt onmiskenbaar op andere instrumentale bands in het genre. Explosions in the Sky, Red Sparowes, Russian Circles, God is an Astronaut, Maybeshewill. Noem maar op. Meer van hetzelfde dus? Misschien, maar het is hier en daar smaakvol gedaan. En hoe vind ik het derde – titelloze – album van de band? Fijne productie. Stevig en zacht. Soms wat voorspelbaar in het genre. Dus, op de grote hoop er mee? Nou nee, het heeft wel wat. Een paar keer draaien op hoger volume geeft wat meer details prijs. En live zal mij dit best kunnen boeien. Aan de andere kant wordt er soms wat lang rondom hetzelfde thema gespeeld. Een typisch post-rock probleem. Zonder zang moet je het spannend kunnen houden. Er zit toch wel zang op? Ja, John Bush (Anthrax) zingt op “Middleville”. En? Misschien is het bijzonder dat hij meezingt, maar het is verder niet heel bijzonder. Grapjas, en verder? Er zit wel finesse in de rustige stukken, maar als je het op de achtergrond draait neigt dat saai te worden. Ik hou van die stevige riffs hier en daar, maar ze zijn niet altijd vernieuwend. Er zitten stukken in waarvan ik heel enthousiast van kan worden, andere delen voelen niet echt origineel of opwindend aan. Maar wat is nou mijn eindconclusie? Ja sorry, maar ik kan het gewoon niet helemaal eens worden met mezelf.

mij=Superball / CNR