Wie naar Londen gaat voor concerten gaat meestal naar zalen als Koko, Scala of het -inmiddels afgebroken- Astoria waar het meest gehypte bandje van de dag de tent afbreekt. Niet wetende dat er ook alternatieve circuits zijn zoals bijvoorbeeld de akoestische scene, waaruit bands als Mumford and Sons, Noah and The Whale en James Yuill voortkomen. Eén van de podia die hierin een grote rol speelt is de als huiskamer ingerichte Electric Acoustic Club, gelegen onder een veelbezochte pub, waar je hangend op de bank misschien wel een act bewondert die over een paar jaar de bovengenoemde zalen plat speelt. Het is hier dat ik de dag ervoor Paul Cook & The Chronicles zag spelen.
Als ik hem vandaag in weer een andere pub spreek komen die Chronicles als eerste aan bod, want waar was de rest van de band nu de vorige avond? Paul Cook (overigens niet te verwarren met de drummer van The Sex Pistols) legt uit dat hij zowel met, als zonder band als Paul Cook & The Chronicles door het leven gaat. ‘Er zit een dubbele betekenis achter, de band zou potentieel The Chronicles kunnen zijn, maar het kan ook evengoed over de verhalen achter de songs gaan. Het geeft mij in ieder geval de vrijheid om zowel solo als met band als Paul Cook & The Chronicles op te treden. Ik denk dat als er een album uitkomt dat het dan ook mix van beiden gaat worden. De andere betekenis van het woord staat voor de verhalen die ik de afgelopen jaren heb verzameld van mensen om mij heen die de uiteindelijke songs zijn geworden, zoals flarden van gesprekken in de metro of e-mails.’ Cook legt uit: ‘Singer-songwriters hebben namelijk wel eens de neiging om erg getormenteerd over te komen, het gaat dan vaak alleen maar over hun eigen crappy liefdesleven. Ik probeer dat enigszins te voorkomen door niet alleen over mijzelf te schrijven.’ Al voegt hij er lachend aan toe dat het er uiteindelijk toch wel inkruipt.
mij=Interview: Nathalie.
Thema’s die naar voren komen in de paar nummers die ik hoorde zijn bedrog en schuldgevoelens. 'Ja dat klopt wel, al moet ik nu toegeven dat hoewel ik over iemand anders schrijf, het eigenlijk toch over mij gaat. Dat nummer “Guilt” schreef ik een jaar nadat een relatie over was.' Zuchtend mompelt hij: 'Tja, optimisme is ook bij mij soms ver te zoeken.' “Rooftops” lijkt een ietwat happier einde te hebben? 'Hm, ja dat klopt dat is een positieve song, alleen wel een beetje ironisch dat ik me te laat realiseerde dat die persoon en de relatie waar het over gaat het waard waren om voor te vechten. Terwijl ik op dat moment alleen maar bang was dat ik te gelukkig was en geen fatsoenlijke songs meer zou kunnen schrijven. Die miserabele staat dacht ik toen nodig te hebben.' Als ik vraag naar bands waar hij door beïnvloedt is dan komt er aarzelend uit dat hij liever geen namen noemt, maar dat het vooral mensen zijn die een degelijke overtuigende popsong kunnen schrijven. 'Vroeger ging dat om specifieke bands, nu gaat het me meer om het talent van het songschrijven of dat nu een R n B track is of een ander genre dat maakt me niet meer uit. Ik ben opgegroeid met The Beatles maar nu is mijn muzieksmaak veel breder georiënteerd. Kijk, ik ben natuurlijk wel een singer-songwriter dus een bepaalde overeenkomst met dat genre zal er altijd wel zijn, maar ik hoop dat ik niet teveel op iemand anders lijk.' Zijn nieuwe single “Six Places” waart al een maand op het web rond. 'We hebben er op dit moment voor gekozen om het nummer gratis weg te geven, zodat we zoveel mogelijk mensen bereiken. Bij een volgende single hopen we natuurlijk wel dat mensen er ook voor willen betalen. Het nummer zelf is gebaseerd op een verhaal dat ik ergens las. Het gaat over iemand die het gevoel heeft steeds maar weer aan het kortste eind van een relatie te trekken. Het idee dat je letterlijk je hart in 6 stukken wil breken na zes mislukte relaties en niet meer gekwetst wil worden. Alleen, dat lukt natuurlijk nooit, na een tijdje vervaagt dat gevoel weer en stap je toch weer in een nieuwe relatie.'
Een album zit er voorlopig nog niet in voor de band, al zijn er genoeg songs voorhanden. 'Ik weet niet of dat nog zin heeft. Bands kiezen steeds minder voor volledige albums. Zelfs Arcade Fire, die toch het zeer succesvolle The Suburbs hebben uitgebracht, hebben recent gezegd dat ze alleen nog maar losse tracks gaan uitbrengen. Eigenlijk wel raar, maar het lijkt wel alsof de Spotify generatie steeds minder geïnteresseerd is in platen kopen om daar als een geheel naar te luisteren. Als de kans zich voordoet zeg ik er zeker geen nee tegen, al zie ik het op dit moment meer zitten om EP’s uit te brengen. Voor mij is het vooral belangrijk dat er steeds meer mensen naar de optredens komen. We hebben in ieder geval Grandpa Stan Records achter ons én één van de bandleden heeft zijn eigen studio dus daar hoeven we ons alvast geen zorgen over te maken, als we inspiratie en tijd hebben kunnen we daar meteen terecht.' Nummers schrijven dat is vooralsnog voorbehouden aan Cook zelf. 'Het verandert wel langzaam, zo schreef een bandlid de muziek voor “Candlelight” en heb ik de tekst erbij geschreven. We schrijven ook samen voor anderen dus die samenwerking verloopt sowieso goed. Als er een album gaat komen dan gaan we dat zeker meer doen. Het maakt mij niet uit als anderen meeschrijven, die volledige controle over de songs dat interesseert me totaal niet eigenlijk.'
Als laatste merkt Cook op dat een zo aandachtig luisterend stil publiek als de dag ervoor hem enigszins van de wijs had gebracht. Waarop ik hem laat weten dat het er in Nederland wel eens anders aan toe gaat. Stilte tijdens een akoestisch optreden, dat is hier bijna onmogelijk, al wens ik het hem niet toe.
Hier kun je de single van van Paul Cook & The Chronicles downloaden
4 reacties