De bio van Black Lightning van The Bellrays begint met ´Blues is the teacher, Punk is the preacher.´ Me dunkt dat funk daar ook nog ergens bij hoort. Na twee snelle openers volgt als derde track namelijk “Sun Comes Down”, een wijdepijpenfunktrack van het zuiverste water. Daarna gaat het net zo vrolijk terug naar uptempo rock, zonder dat het ook maar een moment ongeloofwaardig klinkt. Maar ach, met een stem als die van Lisa Kekaula kun je je sowieso heel wat veroorloven. Kracht, diepte, een rauw randje, ze heeft het allemaal. De vorige keer zette ik haar ergens tussen Beth Hart en Mother´s Finests Joyce Kennedy, en daar hoef ik bij Black Lightning niets van terug te nemen. Wat een strot! Gitarist Bob Vennum legt daar gitaarpartijen onder die lekker basic gehouden zijn, zodat het nergens te gelikt of braaf wordt. Integendeel, net zoals bij het vorige album zijn ze erin geslaagd een heerlijk energiek geluid neer te zetten. Dat een enkele song aan elkaar hangt van bekende loopjes en riffs stoort eerlijk gezegd voor geen meter, juist door die energieke uitvoering. Laat ik het zo zeggen: The BellRays zweten door je speakers heen! Voor de File Under kies ik vandaag voor de File Under in de bio van The BellRays. Die slaat namelijk de spijker op z´n kop.
mij=Fargo / Munich
verdomd leuk muziekje. schaam me ervoor dat het mij al die jaren compleet is ontgaan.
verdomd leuk muziekje. schaam me ervoor dat het mij al die jaren compleet is ontgaan.
En na een kleine correctie doet de Spotifylink het ook…