Met hun EP Phone Home gaven The Galacticos al aan dat je van hen geen moeilijke muziek hoeft te verwachten. De band verzamelde daarop twintig minuten aan puntige indieliedjes die zich al spoedig als een oorworm gingen gedragen. Geen enkele reden dus om bij een langspeler dan wel een moeilijke afslag te nemen dus. Op het album Paint The Town Rad laten ze horen de dat zelf ook wel een goed idee te vinden. De elf liedjes erop zijn ongecompliceerd, maar niet te gemakkelijk. Bovendien is Paint The Town Rad allesbehalve eenvormig. Dat kun je ook wel overlaten als iemand als Pascal Deweze. Hij ontfermde zich wederom over de vier Belgische Limburgers en zat, naast dat’ie meeschreef aan een paar liedjes, achter de knoppen voor Paint The Town Rad. Aangezien Deweze een diehard-sixtiesfan is, was dit eigenlijk op voorhand al wel al een geslaagde combinatie. De harmonieën van The Galacticos komen zo nog beter uit de verf, met heerlijke koortjes zoals in “Sunny Side Up”. Wat overigens wel een hele evidente knipoog is naar The Beatles. Bovendien hebben veel van de songs zo’n een heerlijke ouderwetse rammelende gitaarsound. Check “Pie On Ears” maar eens. Heerlijk gewoon. Dat de teksten dan af en toe een beetje kinderlijk of ridicuul zijn, ach, who cares. Het is niet zo dat een band als Weezer (daar halen ze ook duidelijk wat mosterd vandaan) nu wel altijd evenveel diepgang heeft. Bovendien weet de band aan het einde toch mooi nog even te verrassen met het lange, bijna psychedelische “Tiny Tim”. Die zag ik mooi niet aankomen. Met deze plaat kunnen The Galacticos met een gerust hart de boer op.
mij=Galacticos / PIAS
4 reacties