Handen omhoog wie de liedjes van The Low Anthem als comedy zou willen categoriseren. Het is wel een van de genretags op hun MySpace-pagina. Nu wil ik The Low Anthem met alle plezier in allerlei genres onderbrengen, maar comedy is wel de laatste. Het zal dan ook wel ironisch bedoeld zijn. Zanger Ben Knox Miller klinkt op opener (en prijsnummer) “Ghost Woman Blues” droeviger dan ooit en ook op de resterende tien tracks valt niet veel te lachen. Of het moet van vreugde zijn om de vondst van elf prachtige liedjes. Slechts twee keer gaan tempo en energieniveau omhoog: de eerste keer voor het boos klinkende “Boeing 737”, een heuse 9/11-song. De tweede keer is voor “Hey, All You Hippies!”, dat in elk geval door de titel iets van een glimlach brengt. Verder is het een opzichtig naar The Band knipogend liedje dat ietwat detoneert op het vooral in prachtige, langzame counry- en folkliedjes grossierende Smart Flesh. Met deze opvolger van het wisselvalliger (of afwisselender, afhankelijk van waar je staat) Oh My God, Charlie Darwin zou The Low Anthem weleens de definitieve grote stap kunnen zetten. De eerste stap was de uitbreiding naar vier man, de tweede dit album en de derde wellicht de aanstaande Europese tour. De verwachtingen zijn hoog gespannen.
mij= Bella Union / V2
Ik vond The Low Anthem verreweg het mooiste optreden geven op Lowlands vorig jaar. Ik hoop daarom dat ze niet uitgroeien tot Arcade Fire-proporties, zoals de 3VOOR12-recensie toen suggesteerde. In een intieme setting siert deze band beter.
Ik vond The Low Anthem verreweg het mooiste optreden geven op Lowlands vorig jaar. Ik hoop daarom dat ze niet uitgroeien tot Arcade Fire-proporties, zoals de 3VOOR12-recensie toen suggesteerde. In een intieme setting siert deze band beter.
Fijne live uitvoering van The Low Anthems “Matter Of Time”.