Cliché-verhalen van metalbands blijven amusant. Assassin begon goed, was een nieuwe belofte, werd bestolen van alle apparatuur, ging uit elkaar en kondigde alvast een reünie aan. En wat zeggen we dan als rechtgeaarde metaljournalist? Assassin zag, kwam en overwon en ging terug naar de basis. Na The Upcoming Terror, Interstellar Experience en The Club kwamen en gingen er wat leden, maar het tastte het karakter van de Duitse thrashband niet aan. Zeker niet nu we weten dat producer Harris Johns van o.a. Voivod, Kreator en Sodom de tijd op Breaking The Silence een dikke vijfentwintig jaar heeft teruggezet. Het dilemma van veel metalbands is dat hen gevraagd wordt het genre volledig door te ontwikkelen en aansluiting te vinden bij de volwassen wereld van muzikanten, terwijl de fans blijven schreeuwen om oude successen. In het geval van Assassin: The Upcoming Terror, combi’s van hardcore en thrashmetal, over elkaar heen buitelende drumpartijen, monsterlijk snelle riffs en wat boertige vocalen. Melodie? Wat is dat. Humor? Wat is dat? In de thrashmetal moet je vloeken en tieren. Bij dit genre zit niemand te wachten op subtiele hersenspinsels, diepgravende poëzie en gevoelige akkoorden. Assassin laat op Breaking The Silence pijnlijk goed horen waarin Duitsers van Westcoast-Amerikanen toen en nu verschillen. Duitse thrashmetal houdt niet zo van vooruitgang, wel van snelheid, de vaart en de beuk erin. Laat dat maar aan de metalboer Robert Gonella over.
mij=SPV / Steamhammer
4 reacties