De moeilijke tweede plaat is in het geval Death Letters de andere tweede plaat geworden. De twee jochies besloten dat het op de respectabele leeftijd (ahum) van achttien en negentien jaar tijd was om het roer om te gooien. De bluesrock van vroeger, en die hun succesvolle debuut markeerde, ging hoppa de prullenbak in. Wat alleen bleef was de energie en de liedjes gingen een meer indie, emo, post-rockende en zelfs hardrockende weg. Voor de opnames gingen ze naar Austin, Texas om hun nummers onder leiding van Chris ‘Frencie’ Smith (o.a. The Datsuns, And You Know Us From The Trail Of Dead en JET) op te nemen. Wat je er ook van vindt, Post-Historic is in ieder geval een album dat om aandacht schreeuwt. Soms letterlijk, want zanger/gitarist Ariza Lora krijst soms de longen uit zijn lijf en ragt dat het een lieve lust is, terwijl drummer Victor Brandt ongeremd van zich afmept. Neem alleen de opener “Your Heart Upside Down” dat klinkt als een Muse on speed. Af en toe neemt de band ook even wat gas terug. Een echte ballad kom je overigens niet tegen. Luister maar een naar de heerlijke beestenbende op “I Wish I Could Steal A Sunset” dat na een megastart even terug naar af gaat maar vernietigend eindigt. De Death Letters-wereld is rauw, wild en houdt niet van compromissen. Dat maakt van Death Letters een onvoorspelbaar duo, waardoor ik even aan dit album moest wennen, maar wat zeker blijkt is dat het muzikale hart op de goede plek zit.
mij=Silent Voice / PIAS
4 reacties