Nightingale, de tweede van Erland & The Carnival, werd opgenomen op een oud marineschip, de HMS President, dat nu zijn dagen slijt aan de oevers van de Theems. In de begeleidende biografie wordt een beeld geschetst van zeerovers en piraten, rottende dekplanken en spookgeluiden. Maar de website van de schuit in ruste leert ons dat het schip wordt verhuurd als partyboat, dinerlocatie en conferentieruimte. Stukje beeldvorming. Nightingale is namelijk een nogal duistere plaat. Een gepensioneerd piratenschip past daar natuurlijk beter bij dan een partycentrum te water. Nightingale heeft deze nogal geforceerde pogingen tot sfeerscheppen totaal niet nodig. Zo duister is de plaat uiteindelijk niet, en net als zijn voorganger is het een plaat met prachtige folkliedjes, regelmatig gekieteld en uit de tent gelokt door psychedelisch-elektronische neigingen. De eerste drie nummers van de plaat hebben nog wel iets onheilspellends in zich. Opener “So Tired in the Morning” door het gebruik van stuwende, duistere synthesizers. Single “Map of an Englishman” mede door de ‘Oh-oh-oh-ohs’ op de achtergrond waar je, toegegeven, best koorzingende piraten in zou kunnen horen. En “Emmeline” is door de vele stiltes, zacht fluitende toetsen en fluisterzang eng en ongemakkelijk in al haar schoonheid. De rest van de plaat klinkt nog het meest alsof Blur in het Parklife-tijdperk Britse jaren 70-folk onder handen neemt.
mij=Full Time Hobby / PIAS
2 reacties