De tragiek van Ladytron is dat de collegae van Vive La Fête wegliepen met de lucratieve contracten met bijvoorbeeld Karl Lagerfeld en dat in Amerika Beth Ditto met haar Gossip voor de echte muzikale opschudding zorgde. De Liverpoolse dames mogen blij zijn dat ze de ‘sound’ van The Pet Shop Boys van een extra new wave-laag hebben voorzien en dat ze een inspiratiebron zijn gaan vormen voor bands variërend van The XX tot en met Ou Est Le Swimming Pool en Singapore Sling. De donkere synthwave van Ladytron is zeker live nog altijd de moeite waard. Met een beetje creativiteit waan je je bij elk optreden aan de begindagen van New Order en begrijp je terstond niet hoe een heel genre van electro aan het eind van de jaren tachtig slechts door mannen gedomineerd werd. Oké, je had Anne Clarke, maar dat was het dan ook. Ladytron begon een decennium later met een mix van Franse elektronica, Krautrock en pop. Een mengelmoes die in de aandacht stond van retrobands, electro-acts als Peaches én dance-dj’s zoals Simian Mobile Disco en Hot Chip die briljante remixen opleverden. Jammer dat Best Of 00-10 beperkt blijft tot de eigen songs van Ladytron en geen inzicht geeft in remixen die de band deed voor Gang Of Four, Blondie, Goldfrapp, Soulwax, Nine Inch Nails en Bloc Party. Da’s toch een gemis omdat juist deze mixen een richting bepaalden voor waar het met de eigen songs naartoe moest. Enfin, Ladytron heeft gelukkig haar zwartgallige neo-romantiek nog steeds niet aan de wilgen gehangen. Deze verzamelaar is slechts een voorbode voor een vierde studioplaat die gepland staat voor het einde van 2011. Tot die tijd mogen we ons verkneukelen aan twee nieuwe songs op dit album; “Little Black Angel” en “Ace Of Hz”, respectievelijk een Underworld-pastiche en een Kraftwerkje pur sang met engelenvocalen.
mij=Nettwerk / Munich
4 reacties