Naar Noorwegen wil ik. Nu. Ik wil de frisse wind ruiken, het uitgestrekte landschap zien en Pål Moddi Knutsen horen zingen en spelen. Knutsen heeft zich de artiestennaam Moddi aangemeten. Hij bespeelt de mandoline, gitaar en de accordeon. Dat dit laatste meer is dan een muziekinstrument voor hoempapa, dat wordt op Floriography met kracht bewezen. Moddi’s stem is ook een vreemde, Deze klinkt alsof Marianne Faithfull plots een man is geworden. Qua geluid sluit dat prima aan bij die aparte IJslandse sfeer die over muziek van bijvoorbeeld Björk en Múm hangt. Niet vreemd dus dat dit album daadwerkelijk daar opgenomen werd onder leiding van Valgeir Sigurdsson. Ook niet vreemd dus dat Knutsen zelf op een eiland woont (Senja). Ik zou ook nog even de namen Yann Tiersen en Nick Drake willen noemen om een beetje de muzikale richting aan te geven. Floriography is filmisch, dromerig, en zoekt emotioneel zijn weg. In Noorwegen was het album begin 2010 al te krijgen, maar nu mogen wij ook meeproeven. Het scheelt voor mij dat ik ooit Noorwegen bezocht, maar met een ander wijds gebied in je hoofd komt het vast ook wel goed. Moddi is zo’n artiest die je niet snel op de radio zult horen, omdat zijn muziek moeilijk in een hokje past. Het zou betekenen dat er klassiek op 3FM of popmuziek op Radio 4 te horen zou zijn. Apart, maar erg indrukwekkend.
mij=Propeller / Munich
2 reacties