Folkliefhebbers namen het Bob Dylan behoorlijk kwalijk toen hij besloot de muzikale koers wat bij te stellen richting rock. Wat Dylan verder ook in zijn muzikale leven deed, ik denk dat hij zichzelf altijd in de spiegel aan heeft durven te kijken. Ook de Engelse folky Seth Lakeman is zijn muzikale koers aan het verleggen. Op Hearts & Minds gaat dit zover dat ik eerder van een popalbum dan van een folkplaat zou willen spreken. Dit ondanks de aanwezigheid van heuse violen. Je zou de vergelijking kunnen maken met Mumford & Sons. Zij zijn echter sterk in de harmonische vocalen en ondanks meerdere vocalisten (en soms enige vocale harmonie) op dit album is dit niet de weg die Lakeman kiest. Hij besloot zichzelf toch maar centraal op te stellen met verder een vierkoppige band aan zijn zijde die niet eenkennig is qua instrumentarium. Voor de productie werd zwaar geschut ingezet, namelijk Tchad Blake (o.a. Crowded House en Elvis Costello). Om het compleet te maken moeten dan de liedjes die voornamelijk door Lakeman zelf geschreven zijn het afmaken. Helaas zit daar het manco van deze plaat. Niet dat de alle elf vervelend zijn, maar het meeste wil niet beklijven. Mijn favoriete tracks zijn het Dyzack-achtige “See The Dance” en het 16 Horsepower-achtige “Preacher’s Ghost”. Verder vrees ik een gevalletje: te weinig hart en te veel over nagedacht.
mij=India / Rough Trade
2 reacties