The Tall Ships zijn te vergelijken met van alles en nog wat en toch blijf je het gevoel houden dat je er je vinger niet op kunt leggen. Met rock, altrock, post-rock, lo-fi en wat grunge-elementen koppelt The Tall Ships The Posies aan Big Star, Giant Sand, Wilco, wat Fleet Foxes, Mercury Rev, The Decemberists en Field Music. Dan heb je wel wat in je mars, en dat voor een band uit alle windstreken van Amerika. On Tariffs And Discovery is hun tweede CD. En die is iets vloeiender dan het debuut. De songs hebben een kop en een staart, maar puilen nergens nog echt uit in meedeiners en -zingers. Liever zwelgt The Tall Ships in een paar mooie gitaarakkoorden en fluistert de band ons mooie woordjes toe. In dat opzicht is het grappig dat ik amper een paar dagen voordat ik deze plaat beluisterde eerst Bakesale van Sebadoh en daarna Crooked Rain, Crooked Rain van Pavement had opstaan. Ook Lou Barlow kon je ‘s nachts wakker maken voor de juiste snaar op zijn zachtst en liefst gespeeld. Zijn kick lag in eerste instantie niet in het mooie liedje, maar in het prettige onderbuikgevoel bij het spelen van een paar juiste noten. Pavement pakte die aanpak op en voegde simpele vocale refreintjes toe die nog steeds blijven hangen. The Tall Ships zou zomaar vanaf nu kunnen uitgroeien tot het lieve singer-songwritercollectief dat met eenvoud de meest briljante rockpareltjes maakt die binnen een paar jaar kunnen uitgroeien tot ware klassiekers.
mij=Minority / Import
2 reacties