Tony Furtado – Golden

Hij is net iets jonger dan ik. Hij komt naar mij toe en omhelst mij. ‘Kennen we elkaar?’ ‘Ik dacht het niet.’ ‘Onmogelijk, ik doe al zolang mijn best om bij jou in het vizier te komen’., zegt hij. ‘Jij hebt toch wel iets met folk, alt.country en bluegrass?’ ‘Ja’, stamel ik. ‘Da’s waar.’ ‘Zit je dan te slapen of zo?’ ‘Nou zeg’, stamel ik verder. ‘Ik kan toch niet alles en iedereen kennen? Weet jij wel hoeveel muziek er uitgebracht wordt?’ ‘Ja,’ antwoordt hij. ‘Ik ben echter niet de eerste de beste en heb al vijftien albums uitgebracht. Ik speel bovendien een aardig mopje banjo en gitaar.’ Daar weet ik weinig op te zeggen. Wel een geinige hoes van de cd getiteld Golden, die hij me onder de neus houdt. ‘Ik zal hem eens aandachtig beluisteren’, zeg ik terug als ik weer wat op adem ben gekomen. ‘Kan dat niet meteen’, zegt hij ad rem. Ik voel me ongemakkelijk. ‘Mag ik even rustig afstand nemen en dan zelf oordelen?’ ‘Ik haat recensenten’, snauwt hij me toe. Dan schrik ik wakker. Het was een nachtmerrie. Ik sla de te dikke deken van me af en sta op voor een slokje water.

mij=India / Rough Trade