Eerlijk gezegd moest ik even opzoeken of ik ooit eerder iets van China had gerecenseerd. Er kwam in de afgelopen zeven jaar zoveel uit de B-divisie voorbij dat ik het bij een weinig onderscheidende naam als China echt even niet meer wist. Maar nee, eerste keer. Goed, geschiedenis opzoeken dan maar. Zwitsers, vijf albums ver en nu voor het eerst een album bij Metal Heaven uitgebracht. En – verrassing – Zwitsers, maar geen AC/DC-kloon. Wel classic rock overigens. Goed in het gehoor liggende nummers, met hier en daar een randje pop, maar beschaafd-stevig uitgevoerd en uitstekend geproduceerd. Een soort Europese variant van de rock tussen Bon Jovi (ballad “Gates Of Heaven”!) en Mötley Crüe, zeg maar. Rock die niet de pretentie heeft meer te zijn dan vermaak. Vandaar ook titels als “Hey Yo”, “She’s So Hot” en “Deadly Sweet”. De hele geschiedenis van de hairmetal komt erin terug, maar het blijft een album lang vermakelijk. B-divisie dus, en daarin een goede middenmoter.
Van M.ill.ion herinnerde ik me de eerdere recensies wel. Die naam – hoe beroerd gekozen ook – blijft wel in je geheugen hangen. Mijn eerdere oordelen ook, en da’s dan weer wat minder gunstig voor ze. Des te groter was de verrassing toen ik het album gewoon heel aangenaam bleek te vinden. Zanger Ulrich Carlsson is een stuk vooruitgegaan en de productie maakt eindelijk de link met Deep Purple waar. Nee, M.ill.ion is niet van de kwaliteit van Deep Purple en zal het van zijn levensdagen ook niet worden, maar de gitaar-toetsenduels, de koortjes, de warme sound, ze zijn goed afgekeken bij Deep Purple (“Test Of Time”) en Uriah Heep. Carlsson op zijn beurt klinkt nog steeds als een soort Joey Tempest, maar nu wel met meer pit in zijn zang. Na jaren ploeteren in de kelder van de B-divisie lijkt M.ill.ion de weg naar boven gevonden hebben, en dat is meer dan ik verwacht had.
mij=Metal Heaven / Rough Trade
Spoitifylinkje voor China