Een rapper krijgt zelden een tweede kans, en als je opgroeit als eeuwige belofte in de No Limit stal van Master P en daarna Cash Money en het dan niet helemaal maakt, dan kun je nog zo hard watertrappelen, je komt niet meer bovendrijven. Curren$y is de uitzondering op die regel, blijkt, en na een succesvol 2010 kun je zeggen dat hij zijn comeback succesvol heeft aangepakt. Het verschil zit in de, niet zo subtiele, details. Voorheen een grote gouden ketting slingerende No Limit-soldaat, nu de chillende wietroker zonder zorgen aan zijn hoofd, behalve dan dat zijn volgende joint beter gerold moet zijn dan de laatste. Alsof het allemaal komt aanwaaien, Dat is natuurlijk niet zo, Covert Coup is de laatste in een streng van ijzersterke albums, mixtapes en ep’s. Ditmaal is niet Ski Beatz (van o.a. Camp Lo-faam) maar Alchemist de man achter de beats en waar Ski Beatz Curren$y omringde met een volle wolk van organische live gespeelde beats geeft Alc meer om de klassieke, soulbeat en ook dat is weer een droomcombinatie. Het is sowieso een goede move van de man om voor zijn album steeds gebruik te maken van één sterke producer, zo creëert hij een constante sfeer waarin hij zijn makkelijk te verteren teksten steeds opnieuw uit kan vinden. Teksten die soms ook verrassend beeldend zijn, zoals in ‘The Type’: “Let the little homie kick it in the auto shop with us / Long as he can make store runs and keep his mouth shut / Same way I came up / All my triple o’s was hood famous / Nice guy surrounded by wolves, wild dangerous that’s where I gained this cool”. Het is overigens Mobb Deeps Prodigy die na drie jaar brommen hier een van zijn eerste guestverses aflevert, en die zijn per definitie beeldender dan die van Curren$y, de man kan gewoon niet anders. “Everything is not strategic, sometime we risk our life / Sometime we risk our love, our money and our freedom / Fuck that bullshit we feed it, to see if you gone eat it/In new york we manipulate naive dummies / We beat you on the head it’s just game we be running”. Wat Alchemist ons met “Scottie Pippens” voorschotelt is een soort spaceage loungesoul waarover je een chimpansee kan laten boeren; het klinkt nog steeds goed. Curren$y weet die kwaliteit op waarde te schatten en flowt lekker staccato op de beat terwijl rechtdoorzee gangsterrapper Freddie Gibbs zijn gastvers tot een van de hoogtepunten van het album maakt. Wie had dat gedacht, weer een onwaarschijnlijke combo die ineens meer dan de som van zijn delen is. Klein minpuntje aan deze e.p.; de nummers zijn te kort, bijna allen onder de drie minuten en al heeft Curren$y vaak niet meer nodig om zijn punt te maken, je snakt naar meer.
mij=Jet Life / Warner Bros
2 reacties