Als je als band absoluut niet gevonden wil worden op het internet, dan kies je een bandnaam als Dark Dark Dark. En wie nu verwacht dat het kwintet duistere tonen op je loslaat moeten we ook teleurstellen. De groep uit Minneapolis stort namelijk een allegaartje uit decennia muziek over je heen door middel van onder andere een accordeon, klarinet, cello, banjo, trompet, piano en we zagen zelfs allerlei belletjes bespeeld worden door de drummer.
Nadat er nog snel wat Franse kaas en stokbrood naar binnen gewerkt wordt door Nona Marie Invie en Marshall LaCount, met als excuus dat ze er een zes uren durende rit vanuit Nantes erop hebben zitten, kan het interview beginnen.
mij=Interview: Nathalie
De albumcover van Wild Go ziet er op het eerste zicht uit als een schilderij, al is het een foto. Hoe zijn jullie op het idee gekomen?
Marshall: 'Bedankt, voor het compliment. Eigenlijk is dat per ongeluk zo tot stand gekomen. Kunst heeft gewoon een grote invloed op onze muziek, voor ons zijn schilderijen, beeldhouwwerken en muziek aan elkaar gerelateerd. Wanneer er schilderijen gerefereerd worden aan de renaissance dan maakt me dat intens blij, dan betekent het dat de inspiratie gezien wordt. Als je de hoes van onze EP en deze vergelijkt dan merk je dat er meer afstand inzit. De foto die gebruikt is voor Bright, Bright, Bright was een knusse groepsfoto. Op Wild Go zie je onze naakte billen en dat maakt het geheel wat gedistantieerder, op de een of andere manier. Ik denk dat het ook terug te horen is in de songs. Het geheel heeft meer lagen, is mysterieuzer en er zit niet altijd een duidelijke boodschap in de teksten. De hoes sluit daar bij aan. Ze heeft ook geen eenduidig statement, het is meer risky en suggestief, maar toch bescheiden.'
De invloeden in jullie muziek komen uit alle windstreken, zo hoor ik er zowel Oost-Europees alsook New Orleans in terug. Heeft dat zich door de verschillende platen (de band bracht eerder twee EP's en albums uit, red.) heen meer ontwikkeld?
Nona: 'Volgens mij zijn de invloeden op iedere plaat evenveel aanwezig, maar de nummers zijn zeker volwassener geworden. Iedereen in de band luistert naar zoveel verschillende muziek. We stellen ons echt open voor muziek van over de hele wereld. Toen ik geïnteresseerd raakte in accordeon spelen kwam ik natuurlijk Cajunmuziek tegen uit New Orleans en Balkanmuziek uit Oost-Europa.'
Marshall: 'Onze vrienden spelen ook allemaal dat soort muziek, voor ons is het eigenlijk de gewoonste zaak van de wereld dat we dat allemaal in onze songs gebruiken.'
Nona: 'Voor mij kwamen al die invloeden wel later, ik ben echt opgegroeid met popradio. Veel Oost-Europese brassbands hoor je niet op de radio in Minnesota (glimlacht).'
Marshall: 'Al zijn er natuurlijk wel bands die deze muziek al decennia lang traditioneel brengen, maar wij gebruiken alleen wat we zelf interessant vinden. Dat maakt het ook heel moeilijk om uit te leggen wat voor muziek we nu eigenlijk spelen. Het is niet puur balkan, of jazz, of bluegrass. Daarom hebben we het zelf chamber pop genoemd, het geeft ons zo de ruimte om al die invloeden te gebruiken. En … het maakt dan ook niemand meer kwaad die wel voor de traditionele aanpak kiest (lacht).'
Het titelnummer van de plaat heet Wild Go, hoe zijn jullie daarbij gekomen?
Nona: 'Marshall en ik hebben samen “Wild Go” geschreven nadat we een tijdje in Maine verbleven.'
Marshall: 'Het nummer wijkt af van de rest van het album. De andere songs zijn meer introspectief en gaan over intermenselijke relaties, terwijl in “Wild Go” de aarde en natuur centraal staat. Aan de andere kant denk ik dat de natuur ook zo haar persoonlijke problemen heeft in bijvoorbeeld groei, precies zoals de mens. Ik schreef het naar aanleiding van een boek dat ik las en de gedachtes die daarna door mijn hoofd spookten. Hoe mensen, ten tijde van dat boek, bepaalde gebieden nog met rust lieten. Zoals New York dat eerst gewoon een eiland was voordat het Manhattan werd. Daarom gaf ik de libellen (dragonflies, red.) in die song meer macht om de strijd met de mensen aan te gaan.'
Er wordt veel gemijmerd op het album.
Marshall: 'Inderdaad. Er wordt volop hardop gedacht op deze plaat. We laten veel ruimte over voor luisteraars om hun eigen associaties te maken bij zowel de muziek als de teksten.'
En het ( blijven) dromen.
Nona: 'Ik denk dat het erg belangrijk is dat je gedachtes de vrije loop laat. Denken over hoe je leven eruit ziet. Je moet altijd blijven dromen. Ik zou niet weten wat ik zou doen als ik niet meer zou kunnen dromen over dingen waar ik mee bezig ben of naar uitkijk.'
Marshall: 'Natuurlijk zijn het fucked up tijden. Op dit moment is het zelfs cruciaal dat we blijven dromen over manieren hoe we onszelf en de maatschappij kunnen helpen.'
Nona: (zich richtend tot Marshall) 'Al denk ik niet dat het nu erger is dan honderden jaren geleden. Zonder die dromen van toen zouden wij er nu niet zijn.'
Marshall: (grappend) 'Misschien hadden ze dan daarvoor in de plaats wel dag en nacht seks en waren er nu dubbel zoveel mensen.'
Er komt binnenkort ook een filmproject van jullie uit?
Nona: 'Todd Chandler, heeft een film rondom de opnames van de plaat gemaakt, Flood Tide (Teaser, red.). We spelen daar allemaal in en tot nu toe hebben we al een paar keer de soundtrack live gespeeld. De volledige film wordt op dit moment nog afgewerkt en zal hopelijk binnen afzienbare tijd uitgebracht worden.'
Marshall: 'Als alles af is gaan we zeker ook in Europa live spelen tijdens screenings. De bedoeling is dat het in musea getoond gaat worden. In Nederland zal dat waarschijnlijk in Eindhoven zijn, omdat we daar contacten hebben.'
4 reacties