Explosions In The Sky – Take Care, Take Care, Take Care

In mijn gedachte was Explosions In The Sky altijd al een verwijzing naar siervuurwerk. Dit bleek te kloppen toen ik het maar eens opzocht. De bandnaam is bedacht toen de Texanen een keer de studio uitliepen en drummer Chris Hrasky een opmerking maakte over het vuurwerk dat hij zag of hoorde. Het omschrijft de muziek van deze band ook wel. Tamelijk rustig en sprankelend met mooie kleurcombinaties, soms aangevuld met gitaren als lichtjes gillende keukenmeiden, en hier en daar stevig knallend. En dat doet de band al jaren op de geijkte post-rock-manier. Vier jaar na het vorige All Of A Sudden I Miss Everyone verscheen recent Take Care, Take Care, Take, Care. En het voelt weer vertrouwd aan. De songs zijn sfeervol en filmisch. Het fonkelt, het knettert, en het knispert als het haardvuur in de herfst, of het kietelt als een licht briesje in de stralende lentezon. De lichtvoetigheid van de muziek wiegt je in slaap als je niet oplet, maar als je beter luistert hoor je de details in de verschillende lagen, die langzaam heen en weer schuiven tot een sierlijk geheel. De hardere passages komen voorbij als een sluipmoordenaar, zonder de nodige dynamiek te verliezen. De overgangen lijken daardoor minder abrupt dan op eerdere albums, maar het voelt daardoor ook samenhangender. De heldere productie maakt het vervolgens tot een aangename beleving. Het mag dan niet heel vernieuwend of uitdagend overkomen, het kalmeert en prikkelt toch weer zoals ik dat van ze gewend ben. Alsof je op vakantie gaat naar een plek waar je al eens eerder bent geweest. Als het je daar bevalt, ja waarom niet?

mij=Bella Union / V2