Misschien ben ik er extra gevoelig voor, maar als Fridolijn van Pol het heeft het over ‘la route du solaaij’, krommen mijn tenen. Het steenkolenfranglish is wel de enige keer dat mijn teenspieren zich spannen tijdens het luisteren naar dit debuut van Finn Silver. De jazzy muziek is dromerig, de aardbeien-met-slagroom-stem van Fridolijn kriebelt op alle fijne plekjes. Op foto’s is Finn Silver een duo (Fridolijn en Mark Berman), live en in de studio een band van frisse nieuwkomers en ervaren helden. In de laatste categorie zitten bijvoorbeeld jazzbassist Ernst Glerum en Zuco 103-toetsenist Stefan Schmid, saxofonist Ben van Gelder, pianist Daan Herweg en bassist Glenn Gaddum zijn al even bezig om zichzelf in de kijker te spelen. En dan hebben ze ook nog opgenomen in de Berlijnse studio van Jazzanova. Met zoveel kwaliteit en klasse achter je is het lastig om een slechte plaat te maken. Toch heb ik het gevoel dat Crossing the Rubicon klinkt als een lentezon die door de openslaande deuren naar binnenvalt omdat Fridolijn en Mark wilden dat hun debuut zo klonk. Ze hebben de ervaring van de rest van de band naar hun hand gezet. Voor een standard-achtige ballad als “Fertile Soil” (geweldig pianospel van Herwig) en voor een ingehouden breakbeat-jazztrack als”Kidnapped by Butterflies”, waarin van alles knispert, zoemt en ruist. Crossing the Rubicon is loom, maar niet lui. Zoet, maar niet van suiker. Er blijft altijd iets haken.
mij=Jazzberry
Mijn interesse werd gewekt na het horen van roadtrip op Arrow Jazz FM.
Toen de uitnodiging binnen kwam om naar de releaseparty van hun nieuwe album te komen heb ik geen moment getwijfeld.
Die avond was het lang wachten, de drummer zat nog in het vliegtuig uit Londen en een vervanger stond eventueel al klaar.
Hoe goed kan lang wachten beloond worden..
Na de eerste klanken van het opwinden van het speeldoosje begon Fridolijn te zingen, licht en zuiver, de tranen stonden in mijn ogen, wat ontroerend mooi.
Maar 1 biertje gedronken om geld genoeg over te houden voor de cd, lig nog liever met uitdrogingsverschijnselen in het ziekenhuis als dat ik zonder cd weg ga.
Het was een onvergetelijke avond en wat is nederland een topband rijker…
De cd is meer dan de moeite waard.
Jaap Stekelenburg
Treinkrantje Metro schrijft vandaag dat “Roadtrip” single van de week is geworden op de Japanse iTunes, en daarmee een week lang gratis te downloaden. De band zint nu op een bezoek aan Japan, waarschijnlijk pas in het najaar of daarna.
Als je het zo leest, lijkt het onwaarschijnlijk, maar wie weet dat we onze vele uitstekende klassieke en jazzmuzikanten maar gewoon moeten laten emigreren. In Nederland worden ze wegbezuinigd terwijl ze elders veel geld kunnen verdienen. Tja. 1+1=2.
Melodieuze rockers verdienen al sinds jaar en dag een goed belegde boterham in Japan, waar ze het in NL of de VS met droog brood moeten doen. Een paar maanden per jaar naar Japan en de hypotheek is weer voor een jaar betaald…
Japanners zijn dan ook compleet van de pot gerukt…
Mijn interesse werd gewekt na het horen van roadtrip op Arrow Jazz FM.
Toen de uitnodiging binnen kwam om naar de releaseparty van hun nieuwe album te komen heb ik geen moment getwijfeld.
Die avond was het lang wachten, de drummer zat nog in het vliegtuig uit Londen en een vervanger stond eventueel al klaar.
Hoe goed kan lang wachten beloond worden..
Na de eerste klanken van het opwinden van het speeldoosje begon Fridolijn te zingen, licht en zuiver, de tranen stonden in mijn ogen, wat ontroerend mooi.
Maar 1 biertje gedronken om geld genoeg over te houden voor de cd, lig nog liever met uitdrogingsverschijnselen in het ziekenhuis als dat ik zonder cd weg ga.
Het was een onvergetelijke avond en wat is nederland een topband rijker…
De cd is meer dan de moeite waard.
Jaap Stekelenburg
Treinkrantje Metro schrijft vandaag dat “Roadtrip” single van de week is geworden op de Japanse iTunes, en daarmee een week lang gratis te downloaden. De band zint nu op een bezoek aan Japan, waarschijnlijk pas in het najaar of daarna.
Als je het zo leest, lijkt het onwaarschijnlijk, maar wie weet dat we onze vele uitstekende klassieke en jazzmuzikanten maar gewoon moeten laten emigreren. In Nederland worden ze wegbezuinigd terwijl ze elders veel geld kunnen verdienen. Tja. 1+1=2.
Melodieuze rockers verdienen al sinds jaar en dag een goed belegde boterham in Japan, waar ze het in NL of de VS met droog brood moeten doen. Een paar maanden per jaar naar Japan en de hypotheek is weer voor een jaar betaald…
Japanners zijn dan ook compleet van de pot gerukt…
Of je moet een andere conclusie verbinden aan het feit dat dat voor reggae-artiesten niet is weggelegd, Gr.R. 😉