Ik keek er toch even van op. Ik had uitgekeken naar de nieuwe O’death en had mijn dansschoenen al aan. Want het New Yorkse O'Death stond voor hotseknotsbegoniafolk, vol traditie, maar ook vol gekte. Opener Bugs klinkt echter bedachtzaam en het tempo gaat soms omhoog, maar ligt toch nog een stuk lager dan op Broken Hymns, Limbs and Skins. En weet u, eerlijk gezegd bevalt het me wel. De band heeft langer dan tevoren over de plaat gedaan, doordat de band even stil lag omdat bij drummer David Rogers-Berry kanker werd geconstateerd. Hij is gelukkig genezen verklaard en doet ook mee op Outside. Outside klinkt als een volgende stap in de carrière van O'Death en vooral een stap naar volwassenheid. Alles klinkt doordacht, het spaarzame instrumentarium, ukelele, banjo en fiddle en de hoge stem van zanger Greg Jamie, een van de sterke punten van de band, komt beter naar voren als ooit te voren, daar waar nodig wordt er dus gas gegeven. Bedachtzamer dus, maar nergens wordt het zwaar en aan het eind schijnt de zon weer. O'Death is hiermee linksaf gegaan, van de platgetreden folk/americanapaden en op weg naar nieuwe einden. Heerlijke plaat!
mij=City Slang / Konkurrent
4 reacties