Ik heb een nieuwe baan. Of althans, ik heb een andere baan. Ik ga ongeveer hetzelfde doen, maar dan in een andere organisatie. Meer uitdaging, een nieuwe frisse omgeving. En dus een andere route op weg naar mijn werk, want ik moet nu naar Amsterdam. Ik heb er geen problemen mee. Voordeel is dat ik mijn krantje kan lezen in de trein en dat ik nu iets langer onderweg ben, zodat ik hele platen kan horen onderweg en niet halverwege de plaat op mijn werk kom. Vandaag was ik er om alles rond te maken en inderdaad, vlak voor ik naar binnen ging, was I Am Very Far van Okkervil River afgelopen. Niet voor de eerste keer overigens. Ik heb’m best vaak gedraaid de laatste weken, vooral ook om grip op de plaat te krijgen. I Am Very Far is geen conceptalbum zoals de vorige platen van Okkervil River. De plaat is ook in meerdere sessies in verschillende studio’s opgenomen en dat is duidelijk te horen. Daardoor is de plaat in eerste instantie ook wat minder coherent dan de vorige en kostte het mij wat meer tijd om erin te geraken. Dat is wel gelukt overigens, want daarvoor is het niveau van de nummers wel weer hoog genoeg. Maar daar waar verhalenverteller Will Sheff aan een verhaal genoeg had, switcht hij nu tussen meerdere verhaaltjes. Het blijft nog steeds zeer goede indiepop, want dat is niet veranderd, al klinkt het weer iets grootser dan de vorige platen, maar dat is de richting waar Will Sheff met Okkervil River naar toe wil. Het maakt wel dat deze plaat een beetje een pas op de plaats is. Okkervil River pur sang, maar net iets minder verrassend. Maar desalniettemin toch weer ruim boven de middelmaat…
mij=Jagjaguwar / Konkurrent
Ik heb het geprobeerd en echt mijn best gedaan, maar ik kom er niet in. Ik vrees dat deze het voor mij niet gaat doen itt de vorige twee.
Ow menomen, als jij dit al niet voldoende vindt, wat zal George dan wel niet vinden van deze plaat!
Gr.R., huivert…
Ik kwam er ook niet doorheen, eerlijk gezegd. Maar dan heb jij méér om naar te luisteren 🙂
ik vind het eigenlijk wel geslaagd dat geliktere geluid op deze nieuwe plaat. minder intens dan die vorige albums wellicht maar dat uitbundige staat ze wel.
Het geliktere geluid is een bewuste keuze. zie hiervoor ook het interview met Will Sheff dat een dezer dagen hier verschijnt.
hoor het helemaal niet meer in deze band. op een plaat als Down The River of Golden Dreams kon ik geen genoeg krijgen van die zanger, en nu vind ik zijn gemekker gewoon lelijk. jammer.