Eigenlijk zijn Spanjaarden de leukste Europeanen. Ze doen gewoon altijd lekker hun ding, laten zich vooral niet gek maken en komen het liefst hun land helemaal niet uit. Ze hebben toch al alles onder hun zon. Haast bestaat er ook niet. Als ze een mooie kerk willen bouwen in hartje Barcelona dan doen ze daar gewoon net zo gemakkelijk anderhalve eeuw over. Als ze geen Engels hoeven te leren, dan doen ze dat gewoon lekker niet. En als ze met voetbal zowel Europees als Wereldkampioen willen worden, dan lukt ze dat gewoon. Heerlijk als je als volk zo collectief tevreden kunt zijn, daar kunnen wij Nederlanders nog heel wat van leren. Van de vijf heren van Polock uit Valencia trouwens ook. Op het eerste gehoor is Polock een soort Excelsior-bandje, met vlotte indiesongs en rammelende gitaren, maar de springerige levensvreugde en het blije optimisme op Getting Down From The Trees is on-Nederlands en bijzonder aanstekelijk. Het taalgebruik, vreemde accent en de megaknullige woordenboekteksten van de zanger doet er nog een aandoenlijk schepje bovenop. Dit is Spanje op zijn best. Dit is de zomer in je kop. Dit is een album dat je niet kunt beluisteren zonder grote glimlach.
Mij=Mush Room Pillow / Dying Giraffe / Munich
4 reacties